Problem ze służbami specjalnymi polega na tym, że żyją w tak głębokiej konspiracji, iż same o sobie wiedzą niewiele, przez co zdarza się, że ludzie z jednej formacji następują na odciski funkcjonariuszom z konkurencji. Wszystko jest ściśle tajne: nazwiska, stopnie, jednostki organizacyjne, sprawy, jakimi się zajmują. To wymóg ustawy o ochronie informacji niejawnych – wyjaśnia człowiek z cichociemnej służby. Niekiedy jednak informacje niejawne stają się jawne – wówczas kiedy sami cichociemni puszczą w obieg tzw. przeciek, czyli dym. I wtedy opinia publiczna dowiaduje się, że aresztowany przez prokuraturę i sąd kapitan UOP to człowiek całkowicie niewinny, a asystent wiceministra obrony jest łapówkarzem. Wierzyć trzeba jednak na słowo, bo dowody też są tajne. W ten sposób ludzie sił specjalnych mogą wykosić każdego, z kim nie jest im po drodze. Teoretycznie służby działają pod kontrolą, więc nie ma powodu do niepokoju. Tak naprawdę jednak kontrola jest czysto iluzoryczna, w gruncie rzeczy nikt nie jest w stanie ogarnąć wszystkich działań służb i czuwać nad prawidłowością stosowanych przez nie procedur. A to już prawdziwy problem – jak zapanować nad służbami specjalnymi, aby ich siła – do pewnego momentu korzystna dla państwa – nie stawała się destrukcyjna i nie służyła ukrytym celom. Kto więc pilnuje sekretnych służb, kto wydaje im polecenia i wyznacza cele? Kto odpowiada za ich błędy?
Stanisław Iwanicki. Min. Sprawiedliwości, Prokurator Generalny
Wydawało się, że po ostatniej powodzi, jaka spustoszyła nasz kraj przed czterema laty, wielka woda już nas nie zaskoczy. Że wyciągnęliśmy wnioski z błędów i wiemy, ile może kosztować niefrasobliwość. Stało się inaczej: kiedy wielka woda spadła na Gdańsk, zawiodło wszystko. Ekipom ratowniczym pozostało tylko usuwanie skutków powodzi.
Polacy, Czesi i Węgrzy, od niedawna w NATO, zmuszeni zostali do stoczenia swojej pierwszej bitwy. Z bezlitosną, czytaj: korupcjogenną, rzeczywistością rynku zbrojeniowego współczesnego świata. Sądząc po lawinie małych i wielkich afer walka ta została sromotnie przegrana.
Dymisja wiceministra Romualda Szeremietiewa, niezależnie od korupcyjnego podtekstu sprawy, pokazała sposób zarządzania Ministerstwem Obrony Narodowej, przede wszystkim funkcjonowanie układu politycznych parytetów i tajemniczą rolę, jaką w resortach odgrywają ludzie z politycznego nadania: asystenci, doradcy. Wydaje się, że MON nie było tu wyjątkiem (do wysłania na urlop ministra łączności też przyczyniły się podejrzenia wobec jego asystenta), choć być może w MON patologia rządzenia osiągnęła stopień absurdalny.
Nazwa partii: Prawo i Sprawiedliwość, nazwa komitetu wyborczego: Prawo i Sprawiedliwość, hasło kampanii: prawo i sprawiedliwość, szef partii i komitetu wyborczego Lech Kaczyński, były minister sprawiedliwości. Notowania w sondażach opinii publicznej: trzecia lub czwarta pozycja, po SLD, Platformie Obywatelskiej, a czasem po AWS Prawicy. W każdym razie pozycja znacząca. Wystarczająca, by wziąć udział w wyścigu do parlamentu.
Afery medialne wokół PZU ucichły, ale zażarta walka o tę firmę toczy się nadal. Chodzi o to, czy Powszechny Zakład Ubezpieczeń – traktowany przez polityków jako zaplecze finansowe – zdąży wejść na giełdę przed wyborami. Wtedy nowa władza utraciłaby wpływ na PZU. Jeśli przedsiębiorstwo pozostanie państwowe, następna ekipa będzie mogła wykorzystywać je do swoich celów. Tak, jak robiła to obecna.
Zenon Laszuk, przedsiębiorca z Białej Podlaskiej, szykując się w lutym do podróży samochodem do Szwajcarii nie zapomniał włożyć do schowka przy kierowcy noża z wysuwanym ostrzem, a drugiego nieco dłuższego i ostrzejszego do koszyka z jedzeniem. Zawsze przydawały się w podróży. Tym razem dobra pamięć kosztowała go sporo nerwów, 300 marek mandatu, zakaz wjazdu do Szwajcarii przez dwa lata oraz fiasko w interesach ze szwajcarskim kontrahentem, producentem filtrów powietrza.
Tę podróż można odbyć wieloma tropami. Ci, którzy chcieliby obejrzeć dawny świat pobożnych Żydów, powinni wybrać się śladem kabalistów i cudotwórców, ortodoksyjnych chasydów i wielkich cadyków, którzy zaludniali Galicję i po trosze Kongresówkę.
Urzędnicy wątpili, okoliczni gospodarze przyglądali się, kręcili głowami. Po cichu rozpowiadali, że Raczkowski dom publiczny na bagnach stawia. Słabsza psychika by się załamała, ale nie on. – Uparty jestem i jak mi coś odradzają, zaraz to robię. To co zbudowałem, powstało dzięki temu, że mnie zniechęcali.
Rivers of blood, rzeki krwi – to zwrot znany każdemu starszemu Brytyjczykowi. Użył go konserwatywny polityk Enoch Powell w pamiętnym przemówieniu z 1968 r.; jeśli nie ograniczymy imigracji do Wielkiej Brytanii, w kraju popłyną rzeki krwi – ostrzegał. Wzięto to za rasizm, brutalny ten zwrot długo Powellowi pamiętano, w polityce zszedł na dalszy plan, zmarł w zapomnieniu. Rzeki krwi nie popłynęły, ale ostatnie zamieszki rasowe dowodzą, że w Anglii nawet drobne incydenty na tle etnicznym w ciągu zaledwie minut przekształcają się w prawdziwe uliczne wojny – z dziesiątkami czy setkami rannych.
Nie chcą być nazywani bezdzietnymi, childless, co sugeruje brak czegoś i pobrzmiewa smutno. Mówią o sobie childfree, wolni od dzieci, jak guma do żucia bez cukru, bo czują się uwolnieni, nie zaś pozbawieni.
Stosunki polsko-niemieckie są wciąż poplątane. Z jednej strony „najlepsze od tysiąca lat”, z drugiej zaś zdominowane przez „kicz pojednania”. Raz mówimy, że Niemcy to adwokat naszych interesów w Unii Europejskiej, i że prawdziwych przyjaciół poznaje się w Nicei, a zaraz potem, że to właśnie kanclerz Niemiec chce naszym pracownikom zamknąć granicę na siedem chudych lat. Z okazji dziesięciolecia historycznego traktatu polsko-niemieckiego o dobrym sąsiedztwie i współpracy polski premier i niemiecki kanclerz ściskają sobie ręce we Frankfurcie nad Odrą. Ale w mediach obok okolicznościowych laurek dużo żółci.
[dla koneserów]
[dla każdego]
[dla najbardziej wytrwałych]
Jak poznać gwiazdę? Zasadniczo powinna świecić, ale nie jest to warunek konieczny. U nas obowiązuje taryfa ulgowa: wystarczy zyskać medialny rozgłos, co jest do osiągnięcia na różne sposoby. Nobilituje udział w głośnym filmie, częściej jednak w telewizyjnym serialu, ostatnio w programach typu reality show, ale także intensywne uczestnictwo w życiu towarzyskim. Zapotrzebowanie na gwiazdy jest tak duże, iż w roli tej obsadza się ostatnio także twórców tzw. kultury wysokiej, ściąganych w dół, czy tego chcą, czy nie.
Rozmowa z Marcinem i Dawidem Kupińskimi, uczniami Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku, zdobywcami Grand Prix w konkursie Eurowizji
W czasach dawniejszych odrębność pokoleniowa młodych ludzi silnie manifestowała się w muzyce rockowej. W początkach III Rzeczpospolitej rockmani porzucili rolę liderów generacyjnej opinii. Ostatnio jednak fenomen piosenki pokoleniowej zdaje się odradzać. Czy znaczy to, że wraca do łask krytycyzm i bunt młodzieńczy?
[nie zaszkodzi przeczytać]
[warto mieć w biblioteczce]
[lektura obowiązkowa]
Na niemieckich militarystów działał jak płachta na byka, zachodnia młodzież i bohema zbuntowanych lat 60. uznała go za guru. Mimo literackiego Nobla i ciężkiej pracy polskich wydawców i tłumaczy pozostaje u nas pisarzem dla wtajemniczonych. A przecież Hermann Hesse wiele lat temu postawił pytania, które wracają do nas jak bumerang w epoce postmodernizmu i elektronicznej mass-kultury.
Polska gospodarka ledwo dyszy. Takie przynajmniej wrażenie można odnieść słuchając jednobrzmiących wypowiedzi na temat jej stanu, płynących z bardzo różnych stron. Ale nie jest możliwe, by wszyscy czarnowidze naraz mieli rację. Albo część z nich się myli, albo mylą się wszyscy po trochu, przesadzając z pesymizmem ocen. Moim zdaniem jest źle, ale żaden dramat raczej nam nie grozi. Przynajmniej na razie.
Państwowe przedsiębiorstwo użyteczności publicznej Poczta Polska to firma z poprzedniej epoki, monopolista nieprzygotowany, by stawić czoła konkurencji na zmiennym rynku. Trudno się dziwić. Kierownicze stanowiska rozdaje się tu z klucza politycznego. A kiedy przed kolejnymi wyborami pojawia się widmo opuszczenia ciepłej posady – rośnie liczba zaskakujących decyzji.
Jednych fascynował intelekt Aleksandra Gieysztora, jego poziom naukowy, innych – wnikliwość politycznych ocen, a wszystkich – jego umiejętność mediacji połączona z życzliwością dla ludzi. Minęło właśnie 85 lat od urodzin długoletniego prezesa Polskiej Akademii Nauk, wybitnego uczonego, historyka (zmarł w 1999 r.), i oto z tą rocznicą zbiegła się publikacja niebanalnej książki o nim autorstwa Roberta Jarockiego.
Co roku wydawanych jest na świecie ponad 730 tys. prac naukowych. Mniej więcej co piąta nigdy nie będzie zacytowana, ma więc wartość makulatury. W Polsce ten wskaźnik wynosi 23 proc. – czyli w okolicach średniej.
Rozmowa z kontradmirałem Kenem Mattingly, astronautą z załogi Apollo 16
Rozmowa z prof. Barbro Lenneer-Axelson, psychologiem, prezydentem europejskiej sieci Międzynarodowej Federacji Planowanego Rodzicielstwa.
Porównanie wyników dwóch ankiet przeprowadzonych wśród żołnierzy zasadniczej służby wojskowej przez Wojskowe Biuro Badań Socjologicznych w 1998 r. oraz w ubiegłym wypada szokująco. Deklarowane, nieprawdopodobne wprost ilości wypijanego alkoholu na głowę w ciągu miesiąca wynosiły odpowiednio: wódki – 3,9 litra (poprzednio 2,5), wina – 6,3 (4,8), piwa 8,3 (10,2). Wprawdzie autorzy badań podkreślają niedoskonałość metody ankietowej, a także charakterystyczną dla młodych mężczyzn sportową skłonność do zawyżania ilości wypitych trunków (za sto kilkadziesiąt złotych żołdu nie stać by ich było na tyle), niemniej tendencja jest zatrważająca.
Dziesiątków tysięcy ludzi poszukuje policja w USA – w samym Waszyngtonie 443 – ale tylko ta sprawa trafiła na czołówki gazet. 24-letnia Chandra Levy nie była sławną osobistością, ale przez ostatni rok pracowała w Federalnym Biurze Więziennictwa jako stażystka – a jest to w Ameryce słowo magiczne od czasu, kiedy inna stażystka omal nie doprowadziła do upadku prezydenta.
Słońce potrafi zabić. Tak stało się w przypadku 68-letniej Hannelore Kohl, żony byłego kanclerza Niemiec, która od siedmiu lat borykała się z ciężką alergią na światło. Nie miała już sił walczyć z nieuleczalną chorobą, postanowiła więc popełnić samobójstwo. Stało się to w pełni lata, gdy w słońcu dostrzegamy same zalety i żadnego niebezpieczeństwa.
W końcu 2000 r. w legalnym posiadaniu obywateli pozostawało 653 tys. sztuk broni. Pistolety i kusze, dubeltówki i sztucery, pistolety gazowe i uzbrojenie muzealne – taki jest ten nasz polski arsenał. Wystarczy na całą armię. Czy powiększać jeszcze jego rozmiary?
Znów rusza piłkarska pierwsza liga. Tym razem gra będzie się toczyć według zupełnie nowych reguł. Dokonane przez Polski Związek Piłki Nożnej zmiany są wręcz rewolucyjne. To skutek afer, jakie towarzyszyły rozgrywkom w końcówce minionego sezonu.
Więc jednak Pekin! Choć decyzja Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego nie była wielką niespodzianką, może okazać się ona bardzo ryzykowna z dwóch równie ważnych powodów. Po pierwsze dlatego, że z racji moralnego i politycznego kredytu zaufania, jakiego MKOl udzielił Chinom, ruch olimpijski może stać się wspólnikiem jednego z ostatnich reżimów totalitarnych, narażając się na całkowite zdyskredytowanie. Po drugie istnieje ryzyko, że decyzja ta, zamiast przyczynić się do demokratyzacji Chin może, odwrotnie, spowodować legitymizację i umocnienie archaicznego ustroju odrzucającego wszelkie zmiany.
Rok bez siedmiu minut