Jak zmieniają się nasze zachowania seksualne

Amerykanie czekają spokojnie

Zbigniew Brzeziński. Politolog, b. doradca prezydenta USA ds. bezpieczeństwa narodowego

Akta nadwrażliwości

Balcerowicz i inni

Gra przekombinowana

Koledzy władzy

Książka Ludwika Stommy

„Wiek XX”

Podatki, kredyty, ceny: co nas czeka z 2001 r.?

Piątek, 8 grudnia, godz. 12, polityka.onet.pl

Konkurs

Nagrody historyczne Polityki 2000

Tydzień w kraju

Cytaty

Tydzień na świecie

Krok w przód, krok w tył

W pierwszym dniu zjazdu NSZZ Solidarność Marian Krzaklewski zapowiedział, że zrezygnuje z kierowania Akcją Wyborczą Solidarność, jeżeli ugrupowania tworzące Akcję powołają federację (najpóźniej do końca stycznia); wówczas on skupi się na kierowaniu związkiem. Jeżeli federacja nie powstanie, wówczas Solidarność, kierowana oczywiście przez Krzaklewskiego, utworzy własne ugrupowanie, nastawione na realizację programu związku.

Czarny ekran

W ubiegłym tygodniu Sąd Rejonowy dla Krakowa Krowodrzy wydał wyrok w precedensowej dla polskiego wymiaru sprawiedliwości sprawie karnej. Andrzej G., 22-letni uczeń policealnego studium informatycznego, został skazany na rok więzienia za to, że za pośrednictwem Internetu włamał się do cudzego komputera i zniszczył dane. Oskarżony zostawił jednak ślady, które umożliwiły jego identyfikację.

Awantura po urodzinach

Blisko trzydziestu dziennikarzy ogłosiło zamiar opuszczenia Radia Zet. Chcą odejść największe gwiazdy i dziennikarze tworzący reprezentacyjny dział stacji – informacje. Wymówienia złożyli prawie wszyscy, którzy 10 lat temu wraz z nieżyjącym od pięciu lat Andrzejem Woyciechowskim tworzyli Zetkę. Mówią, że nie są w stanie znieść sposobu kierowania radiem i ludźmi przez prezesa Roberta Kozyrę.

Wołowa ruletka

Epidemia BSE zwana popularnie chorobą szalonych krów rozlała się po Europie docierając do granic Polski. Choć u nas – odpukać – ani jedna krowa na nią jeszcze nie zapadła, mamy już pierwsze objawy wściekłości. Wściekli są weterynarze na lekarzy i vice versa. Wściekły (a co najmniej – zły) jest minister rolnictwa na ministra zdrowia. Wściekli są hodowcy i importerzy bydła, producenci pasz, handlowcy. Tradycyjnie wścieka się też Andrzej Lepper. W obawie przed wściekłością konsumentów wprowadzono zakaz importu bydła oraz wołowiny i jej przetworów z krajów objętych chorobą. Czy mamy powody bać się befsztyka wołowego?

Miękki kraj

Coraz częściej mówi się o kryzysie państwa, co sugeruje rozpad jego struktur i zanik funkcji. W istocie nic takiego nie występuje. Zadania państwa są określone, a struktury odpowiedzialne za ich wykonywanie nadal działają. Skuteczność tych działań jest jednak bardzo ograniczona. Jeżeli więc posługiwać się pojęciem kryzysu, to raczej w odniesieniu do rządzenia niż państwa jako takiego. Słabość czy kryzys rządzenia nie oznacza, że państwo zanika, oznacza, że w państwie administruje się, ale nie rządzi.

Króliki rządowe

Z początkiem stycznia ma rozpocząć działalność Główny Urząd Administracji Publicznej. Będzie to 35 urząd centralny, a 12 podlegający bezpośrednio premierowi. Na utworzenie czekają następne tego typu placówki.

BOR w półfraku

To, że rząd potrafi się sam wyżywić, wiemy jeszcze z lat PRL. Ale od 1 stycznia 2001 r. rząd będzie się musiał jeszcze sam ochronić. Takie mogą być skutki nieuchwalenia przez Sejm ustawy o Biurze Ochrony Rządu.

I tylko chorych żal

Gdy 27 listopada 2000 r. pielęgniarki z wrocławskiej Kliniki Onkologii i Hematologii Dziecięcej przystąpiły do strajku, kilkunastoletni pacjenci sami mierzyli sobie temperaturę, tętno, prowadzili bilans płynów i podpowiadali lekarzom, w których szafkach siostry trzymają tabletki, strzykawki, opatrunki i maseczki.

Atak obrony

W Naczelnej Radzie Adwokackiej dzwoni telefon. Rozmówca złośliwie pyta: No kto z was jest adwokatem diabła? Żąda nazwisk. Po chwili dzwoni ktoś inny, ale zadaje te same pytania. Po naszym Raporcie „Adwokaci diabłów” (POLITYKA 47) takie telefony odbierano w NRA kilka razy dziennie. Środowisko adwokackie poczuło się skrzywdzone przez dziennikarzy, o czym świadczy m.in. list mec. Krzysztofa Piesiewicza, którego obszerne fragmenty drukujemy obok.

Trudny dzień w Knesecie

W Jerozolimie budynek parlamentu udekorowano biało-czerwonymi flagami, ale debatę o dziesięcioleciu polsko-izraelskich stosunków dyplomatycznych przysłonił cień wewnętrznych wydarzeń politycznych. Wymiana strzałów z Autonomią Palestyńską, setki zabitych i tysiące rannych, akty terroru i wojskowe akcje odwetowe – wszystko to wkomponowało się w program oficjalnej wizyty szefa polskiej dyplomacji.

Znikąd donikąd

Alberto Fujimori uciekł z pokładu okrętu, który najpierw ocalił, a później skierował na dno. W drodze powrotnej z międzynarodowej konferencji państw Basenu Pacyfiku w Brunei prezydent Peru zatrzymał się w Japonii – ojczyźnie swoich przodków, skąd przez adiutanta odesłał do Limy insygnia kurczącej się z dnia na dzień władzy i list z rezygnacją. Parlament nie przyjął dymisji i uznał inżyniera Fujimori za moralnie niezdolnego do sprawowania władzy.

Łupieżcy czekają

Amerykański system przejmowania władzy nazywa się spoils system, dosłownie: system łupów, od łacińskiego spoliare – grabić, obdzierać ze skóry. Żadne tam europejskie cacanki z urzędnikami służby cywilnej, którzy pozostają na stanowiskach niezależnie od zmiany rządu. Owszem, cywilną służbę wprowadzono, ale i tak zwycięski prezydent obsadzi 5, może nawet 7 tys. najlepszych stanowisk w Waszyngtonie, które powierzy swoim partyjnym przyjaciołom, da w nagrodę za wsparcie finansowe albo okazywaną lojalność.

Demon wojny

Pionier polskiego rapu

[dla koneserów]

Nowoczesne kobiety

[dla koneserów]

Helikopter nadlatuje

[dla każdego]

Cela

[dla najbardziej wytrwałych]

Requiem dla „Kultury”

Ostatni 637 numer „Kultury” liczy 240 stron, z czego 45 stron wiąże się ze śmiercią Redaktora Jerzego Giedroycia. Reszta to normalny numer pisma ze stałymi rubrykami i w większości ze stałymi autorami. Żadnej ostentacji, żadnego funeralnego kabotyństwa.

Rejestr złudzeń

Mijająca dekada jest dla kultury polskiej czasem bolesnych rozstań ze złudzeniami, z których ostatnim jest przekonanie, iż zwołany właśnie Kongres wytyczy nowe drogi oraz przyczyni się do powstania dzieł, na które nadaremno czekamy.

Masakra jako dzieło sztuki

Wyrafinowany sadyzm w połączeniu z wyrafinowaną kulturą. Oto temat, jaki proponują dwie filmowe premiery: „American Psycho” i „Tytus Andronikus”. Co może oznaczać jego pojawienie się?

Pragnienie

Rozmowa z Adamem Zagajewskim, poetą

Minimum liryzmu

[warto mieć w biblioteczce]

Jak znaleźć człowieka

[warto mieć w biblioteczce]

Odrębna Hennelowa

[lektura obowiązkowa]

Urodziwa oziębłość

Widownię „Miłości na Madagaskarze” zająć powinni Zygmuntowie Kałużyńscy, Zdzisławowie Pietrasikowie e tutti quanti niepoprawni kinomaniacy. Znajdą mnóstwo smakołyków: cytatów, odniesień i aluzji do najpiękniejszych filmowych scen, przetworzonych w sceniczne znaki. Publiczności mniej ekranocentrycznej uczta przyrządzona w warszawskim Studio może się jednak wydać nieco postna. Zwłaszcza przy rozbudzonych już – dzięki renomie autora, reżysera, wykonawców, teatru – apetytach.

Perswazje i wycinki

Najdroższe ulice świata

Szybko i nowocześnie

ZUS skarży

Tasowanie funduszy

Meble zdetronizowane

Ubogie metro

Kolejowe obligacje

Koniec tajemnicy bankowej

Na ratunek Daewoo

Pióropusze z głów

Główny Instytut Górnictwa przebadał ponad 600 górników, którzy skorzystali z pakietu socjalnego od października 1999 r. do końca marca 2000 r. (w tym czasie z kopalń odeszło 6,5 tys. osób). W większości to mężczyźni w wieku 25–40 lat. Pytano ich m.in., na co wydali pieniądze i co dalej zamierzają robić? Tylko 20 proc. ankietowanych ma nową pracę. Aż 35 proc. nie podjęło żadnych starań o znalezienie zatrudnienia, z tego 18 proc. odpowiedziało, że w ogóle nie zamierza szukać pracy: – To najbardziej niepokojące zjawisko w udanym, generalnie, procesie wyprowadzania górników z kopalń – mówi Piotr Mielnicki, prezes Górniczej Agencji Pracy, powołanej do pomocy w zmianie zawodu.

Nie ma dróg na skróty

Rada Polityki Pieniężnej ma złą prasę. Do licznego chóru krytyków dołączył ostatnio profesor Andrzej Sopoćko („Polak na wysokiej stopie”, POLITYKA 45). Zgadzam się z profesorem, że realne stopy procentowe w Polsce należą do najwyższych na świecie i podzielam jego niepokój o perspektywy wzrostu gospodarczego. Ale dalej nasze drogi się rozchodzą, zarówno w warstwie diagnozy, jak i terapii. Zdumiewa, jak solidny ekonomista z doświadczeniem może tak jednostronnie oceniać obecną sytuację gospodarczą.

Skwer Brandta

Willy Brandt klęczący 7 grudnia 1970 r. w Warszawie to w Europie jedna z najbardziej poruszających politycznych ikon XX wieku. Nie ma dobitniejszego symbolu powojennych zmian w Niemczech niż ten chrześcijański gest pokory niemieckiego kanclerza w stolicy państwa, które w 1939 r. zostało napadnięte i zdruzgotane przez hitlerowską Rzeszę. Kanclerz ukląkł przed pomnikiem Bohaterów Getta tego samego dnia, w którym w imieniu Republiki Federalnej podpisywał układ uznający granicę na Odrze i Nysie, a tym samym stratę na rzecz Polski jednej piątej przedwojennego terytorium Niemiec.

Tron przy ołtarzu

Przed 25 laty zmarł generał Francisco Franco Bahamonde. System stworzony przez niego okazał się najdłużej istniejącą dyktaturą na zachód od Łaby. Była to dyktatura zdolna do zadziwiającej wewnętrznej ewolucji – od masowych represji i odwoływania się do faszystowskich wzorów, po rządy katolickich technokratów, którzy stworzyli autorytarne państwo dobrobytu i dokonali modernizacji Hiszpanii, wydatnie zmniejszającej dystans od wieków dzielący ten kraj od europejskiej elity.

Labirynt mózgu

Rozmowa z profesorem Leszkiem Kaczmarkiem, biologiem, laureatem Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej

Choć na chwilę do raju

Nie wiadomo, ile w Polsce żyje dzieci zarażonych wirusem HIV. Pod opieką Kliniki AM Szpitala Chorób Zakaźnych przy ul. Wolskiej w Warszawie jest ich setka. Zapewne kilkanaścioro przygarnęły ośrodki Monaru i Markotu; czasem wychowywane są tam przez leczące się narkomanki, bo ich biologiczne matki poszły w Polskę.

Dzieci się sypnęli

Dlaczego bezrobotna kobieta, która nie musi rano zrywać się do pracy, niecierpliwie wyczekuje nadejścia soboty i niedzieli? „Upomnienie za światło, upomnienie za gaz, upomnienie za inny rachunek... Tego się psychicznie po prostu nie da wytrzymać. Przestaję robić w domu, przestaję jeść, czasem trzy dni z nerwów nie jem i potem nabieram tej odwagi i idę i proszę o pomoc. Najszczęśliwsze są soboty i niedziele, bo żadne upomnienie, żaden komornik nie przyjdzie. Wtedy nie chodzą!” – oto kruche, dwudniowe gwarancje bezpieczeństwa, potrzebne do przetrwania 47-letniej bezrobotnej, która nie spodziewa się żadnych dobrych wiadomości.

Lepsza przyszłość Siemiatycz nazywa się Belgia

Orientacyjny kierunek, w którym znajduje się lepsza przyszłość, potrafi w Siemiatyczach wskazać palcem każde dziecko, a jej obiecujący zapach czuć już na miejscowym dworcu, gdy w każdy piątek o siódmej rano otwierają się drzwi klimatyzowanego autobusu Volvo, jeżdżącego na linii Siemiatycze–Bruksela.

Wybieg doskonały

Gdyby ktoś spojrzał z zewnątrz na to, jak gatunek ludzki postępuje ze swoją planetą, mógłby być nieco zdumiony. Z jednej strony ludzie dla pieniędzy niszczą środowisko naturalne, przez co ginie coraz więcej zwierząt; z drugiej – za ciężkie pieniądze odtwarzają to środowisko, budując w centrach wielkich miast sztuczne raje dla zagrożonych gatunków. Taki raj mieści się np. w zachodniej części Berlina – to jeden z najlepszych ogrodów zoologicznych w Europie.

„Wyklęte słowo eutanazja”

Trudny problem eutanazji (POLITYKA 46, 48) poruszył naszych czytelników. Z dyskusją na naszych łamach zbiegła się decyzja parlamentu Holandii o legalizacji eutanazji w tym kraju.

„Ślady wielkości”

„Komnata Prałata”

„Łódź Millera”

„Karły z teledysku”

„Porucznik LoJack”

„Ekonomia politycznego kapitalizmu”

„Kreatury MoCarta”

„Przychodzi rep do lekarza”

„Polityka i obyczaje”

„Salto na wagarach”

„Żarty się skończyły”

Opinie

Opinie

Komentarz do komentarza

Benefis Dwójki

Pigułka przeciw agresji

Szalone krowy

Dorosłym wstęp wzbroniony

Psychologowie nie pozostawiają wyboru. Dziecko najpóźniej od trzeciego roku życia powinno mieć swój pokój. Na początku wydaje się to łatwe. Różowo-błękitny baldachim nad łóżeczkiem i jedna pastelowa ściana w chmurki i misie. Potem lalki, domek dla Barbie i Kena w pokoju dziewczynek, resoraki, kolejki i lego w pokoju chłopców. Obrazki z kotkami i pieskami na ścianach, korkowa tablica do przyczepiania skarbów. Dopiero kiedy pociechy przepoczwarzają się w nastolatki i postanawiają same urządzić swoje pokoje, zaczyna się problem, z którym rodzice przestają sobie radzić. Psychologowie zaczynają bić na alarm, że dzieci zostały we własnych pokojach porzucone.

Polityka i obyczaje