Spis jego nagród międzynarodowych jest dłuższy niż indeksy wielu książek. Najbardziej sobie ceni trzy: Książąt Asturii, Goethego i Viareggio. Teraz wymieniany jest wśród kandydatów do Nobla.
W dzisiejszym niemieckim kinie wszystko już wolno. Agenta Stasi można uczynić bohaterem pozytywnym, zaś Adolfa Hitlera – główną postacią komedii. A w dodatku przynosi to nadspodziewanie dobre rezultaty.
Życie Jana Potockiego, autora „Rękopisu znalezionego w Saragossie”, było równie złożone i fascynujące jak jego sławna powieść. Możemy się o tym przekonać, czytając ukazujące się właśnie dwie poświęcone mu książki.
Tom Tykwer, reżyser niemiecki, na „Pachnidło” wydał aż 50 mln euro, ale nie zmarnował pieniędzy. W kinie naprawdę pachnie.
Dla Grenouille’a, bohatera „Pachnidła”, perfumiarza i mordercy, XVIII-wieczny świat cuchnął. Dziś doznałby węchowego wstrząsu, czując od nas proszek do prania, mydło, pastę do butów. Czy to dobrze, że świat pachnie teraz wszystkim, tylko nie sobą?
Ut eget urna. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturientmontes, nascetur ridiculus mus. Nulla vel velit. Curabitur mollis ipsumut ligula. Suspendisse scelerisque erat vel massa. Fusce nulla enim,cursus tristique, tempor vel, feugiat et, lacus.
Jerzy Jarocki, wystawiając „Miłość na Krymie” – jedenasty dramat Sławomira Mrożka w swoim dorobku – stworzył na scenie Teatru Narodowego olbrzymi fresk historiozofizyczny z miłością w tle. Przemiany społeczno-ustrojowe w Rosji XX w. posłużyły mu do pokazania uwikłania człowieka w historię.
Podczas gdy w naszym teatrze wciąż toczy się dyskusja, czy reżyser może ingerować w tekst sztuki, Piotr Cieplak, nie zmieniając w „Szczęśliwych dniach” ani słowa, sprawił, że zgromadzeni w Teatrze Polonia widzowie z trudem rozpoznali, że autorem dramatu jest Samuel Beckett.
