Recenzja spektaklu: „Wicked”, reż. Wojciech Kępczyński

Czwarty najdłużej grany musical na nowojorskim Broadwayu (od 2003 r.) i drugi w kategorii zysków jest adaptacją powieści Gregory’ego Maguire’a z 1995 r. („Wicked – Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu”), która to z kolei jest prequelem „Czarnoksiężnika z krainy Oz” L. Franka Bauma z 1900 r

Czwarty najdłużej grany musical na nowojorskim Broadwayu (od 2003 r.) i drugi w kategorii zysków jest adaptacją powieści Gregory’ego Maguire’a z 1995 r. („Wicked – Życie i czasy Złej Czarownicy z Zachodu”), która to z kolei jest prequelem „Czarnoksiężnika z krainy Oz” L. Franka Bauma z 1900 r. Polską premierę poprzedziły liczne wersje narodowe oraz pierwsza część ekranizacji z Arianą Grande i Cynthią Erivo. Atutem spektaklu w Romie jest scenografia – monumentalna, nowoczesna i kierująca w stronę współczesnego świata i jego problemów, a nie, jak w nowojorskim oryginale, uniwersalnej baśni – oraz odtwórczynie głównych ról: zielonej Elfaby (Natalia Krakowiak) i różowej Glindy (Anna Federowicz), świetne zarówno wokalnie, jak i aktorsko.

Stephen Schwartz, Winnie Holzman, Wicked, reż. Wojciech Kępczyński, Teatr Muzyczny Roma w Warszawie