Recenzja książki: Maria Poprzęcka, „Śmierć przed obrazem. O sztuce, starości i znikaniu”

Nowa książka Marii Poprzęckiej to publikacja mająca niewiele wspólnego z klasyczną historią sztuki śledzącą z uwagą dzieła, choć przecież autorka z profesorskim tytułem ów zawód z wielkimi sukcesami od dawna uprawia.

Nowa książka Marii Poprzęckiej to publikacja mająca niewiele wspólnego z klasyczną historią sztuki śledzącą z uwagą dzieła, choć przecież autorka z profesorskim tytułem ów zawód z wielkimi sukcesami od dawna uprawia. Już sam punkt wyjścia rozważań – morderstwo Gabriela Narutowicza w salach Zachęty – ujawnia niekonwencjonalne podejście: dywagacje na temat tego, co oko umierającego prezydenta odnotowało jako ostatni w życiu obraz. I dalej także jest nietypowo. Poprzęcka bowiem swobodnie i bez naukowych schematów wędruje po dziejach sztuki, ale też literatury, a jej meandrujące rozważania w nieoczekiwanych momentach przecinają się z tytułowymi śmiercią i starością.

Maria Poprzęcka, Śmierć przed obrazem. O sztuce, starości i znikaniu, Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2024, s. 192