Recenzja książki: Paul Auster, „Baumgartner”

Paul Auster zawsze pracował w szybkim tempie i imponował zadziwiającą wręcz regularnością. Wyjątkiem jest jego najnowsza i zarazem ostatnia książka, która ukazała się sześć lat po monumentalnej powieści „4 3 2 1”.

Paul Auster zawsze pracował w szybkim tempie i imponował zadziwiającą wręcz regularnością. Wyjątkiem jest jego najnowsza i zarazem ostatnia książka, która ukazała się sześć lat po monumentalnej powieści „4 3 2 1”. Być może Auster wiedział, że „Baumgartner” będzie pożegnaniem z czytelnikami, dlatego długo to dzieło cyzelował. Można widzieć w tej powieści – wydanej na rok przed śmiercią Austera – summę życiowych doświadczeń autora (związek profesora Sya Baumgartnera i Anny Blume to jako żywo obraz literackiego małżeństwa, jakie tworzyli Paul Auster i Siri Hustvedt). „Baumgartner” zaczyna się zresztą dość groteskowo, od galopady niefortunnych zdarzeń, które tytułowemu bohaterowi, 70-letniemu profesorowi filozofii, każą zatrzymać się w życiowym kołowrocie.

Paul Auster, Baumgartner, przeł. Maria Makuch, Wydawnictwo Znak, Kraków 2025, s. 256