Recenzja filmu: „Zabić w dziecku Indianina”, reż. Gwen Le Gouil

Dokument głosami potomków ocalonych Indian przypomina, co się właściwie wydarzyło w Kanadzie na przestrzeni minionego stulecia.

O koszmarnych zbrodniach dokonywanych przez chrześcijańskich misjonarzy na rdzennych mieszkańcach Kanady w XX w. długo panowała zmowa milczenia, przerwana dopiero parę lat temu przez Justina Trudeau. Objąwszy w 2015 r. tekę premiera, jako pierwszy polityk przeprosił on za niewyobrażalne tortury, gwałty, masowe zabójstwa dokonywane ze szczególnym okrucieństwem na indiańskich dzieciach. Proces pojednania, oprócz ujawnienia skali przestępstw, nie przyniósł jednak ukarania winnych biskupów (nikomu nie zostały postawione zarzuty, żyjący sprawcy zdołali uciec). Policja współodpowiedzialna za tuszowanie innych zbrodni: wykorzystywania i mordowania autochtonek wciąż częściej umarza niż prowadzi dochodzenia. Wstrząsający dokument Gwena Le Gouila, podobnie jak Joanna Gierak-Onoszko w głośnej książce „27 śmierci Toby’ego Obeda”, głosami potomków ocalonych Indian przypomina, co się właściwie wydarzyło w tym kraju na przestrzeni minionego stulecia. Uświadamia cenę, jaką rodowici mieszkańcy północnej Ameryki musieli zapłacić za przetrwanie. Słucha się tego, ogląda ich relacje ze ściśniętym gardłem, rosnącym przerażeniem.

Zabić w dziecku Indianina (Tuer l’Indien dans le coeur de l’enfant), reż. Gwen Le Gouil, prod. Francja, Belgia, 73 min, Arte.tv