Domy jak namioty, czyli dizajn dla kataklizmów. Tak projektanci walczą o ludzkość i planetę

Dizajn dla kataklizmów to nie nowe, za to coraz bardziej chodliwe hasło w świecie projektantów. I coraz trudniej odróżnić buble od propozycji, które naprawdę mogą przyczynić się do ratowania życia.

Khudi Bari to ultralekki domek wzniesiony na bambusowych palach, którego mury zwija się szybko jak poły namiotu. Na zdjęciu wygląda niczym chatka na kurzej łapce z dalekiej krainy. Ale okoliczności powstania Khadu Bari są dalekie od bajkowych. Jego nazwa dosłownie znaczy „mały domek”, budowlę wprowadziło do użycia Char Shildaha, architektoniczne studio z Bangladeszu, jedna z wielu pracowni po każdej stronie globu, która stara się odpowiedzieć na permanentne zagrożenie kataklizmami odczuwane przez coraz większą populację planety Ziemia.

Połacie południowoazjatyckiego kraju, kojarzonego przede wszystkim z ubóstwem, rok w rok pokrywa sezonowo woda. Zalanych zostaje aż do 30 proc. terenu. Nam, obywatelom wciąż stabilnego i zamożnego świata, ewakuacja wydaje się najoczywistszym sposobem ratowania życia i mienia. Biedniejsze społeczeństwa muszą pilnować dobytku i plonów – żeby przetrwać. W Bangladeszu czasem 2 mln obywateli nie opuszcza terenów zalewowych; zatrzymują ich m.in. uprawy papryki i kukurydzy. Dzięki Khudi Bari, jeśli wierzyć relacjom, można przetrwać powódź. Ale tylko do czasu.

Marina Tabassum, nagradzana architektka autochtonka, wymyśliła taką konstrukcję chatek, by dało się je w razie konieczności przenieść. Mieszkańcy Khudi Bari mogą „rozbić” dom w bezpieczniejszej lokalizacji. „Nie musieliśmy tym razem się ewakuować. Zajęliśmy wyższe piętro. Mamy nadzieję, że już nigdy nie będziemy musieli rzucać się do ucieczki” – mówili prasie lokatorzy jednego z bambusowych domków. Architektka postawiła na tanie materiały – wzniesienie domu to koszt ok. 450 dol. wraz z robocizną. Uwolnienie setek tysięcy osób od lęku, że po raz kolejny dobytek pod ich nieobecność zostanie rozkradziony, to prawdziwa ulga.