Błonica wraca

W Polsce pojawił się pierwszy od lat przypadek zachorowania na błonicę u niezaszczepionego dziecka (a zaraz po nim kolejny, u osoby dorosłej, która miała z nim bliski kontakt). Sześciolatek zachorował podczas rodzinnego wyjazdu do Afryki i wrócił do Polski z objawami choroby. Kiedy z powodu trudności w oddychaniu wymagał leczenia respiratorem, służby sanitarne rozpoczęły dochodzenie, by odnaleźć innych, którzy mogli mieć z nim kontakt podczas podróży.

Błonica nie jest tak zaraźliwa jak np. odra (jeden chory może drogą kropelkową zakazić z najbliższego sąsiedztwa kilka osób, a nie kilkanaście), ale jest bardzo niebezpieczna dla niezaszczepionych dzieci oraz dorosłych z osłabioną odpornością. Ze względu na międzynarodowy charakter zdarzenia (trzy samoloty, dwie przesiadki) służby sanitarne musiały przekazać powiadomienie do Systemu Wczesnego Ostrzegania i Reagowania dla Chorób Zakaźnych oraz do Krajowego Punktu Centralnego ds. Międzynarodowych Przepisów Zdrowotnych.

W Polsce szczepienia przeciwko błonicy są obowiązkowe od połowy lat 50. XX w. (zabijała wówczas ok. 3 tys. osób rocznie). Pełny cykl obejmuje cztery dawki podstawowe u dzieci do 1,5 roku oraz trzy dawki przypominające w 6, 14 i 19 roku życia. Również dorosłym zaleca się wykonanie co 10 lat pojedynczego szczepienia przeciw błonicy w połączeniu ze szczepieniem przeciwko tężcowi i krztuścowi, ewentualnie polio. Ale jak to z większością zaleceń bywa, mało kto bierze je pod uwagę. – Amatorzy egzotycznych wojaży pamiętają o ochronie przeciwko tyfusowi, cholerze czy żółtej febrze, a zapominają, że w krajach o niższych standardach wciąż niebezpieczne są te zakażenia, przed którymi w Polsce może ich jeszcze chronić tzw. odporność zbiorowiskowa – ostrzega prof. Leszek Szenborn, kierownik Kliniki Pediatrii i Chorób Infekcyjnych Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego we Wrocławiu.