Nie taki ciemny lud

Marna kampania Karola Nawrockiego pokazuje nie tylko słabość samego kandydata, ale także wyczerpywanie się katalogu chwytów PiS. Może się nagle okazać, że to populizm jest przeszacowany, zwłaszcza kiedy – jak robi to Donald Trump – doprowadza się ten styl do karykatury.

W swojej czołobitności wobec Donalda Trumpa partia Jarosława Kaczyńskiego zaczyna się nie wyrabiać na zakrętach. Widać to było, kiedy europosłowie PiS zagłosowali przeciw rezolucji Unii Europejskiej w sprawie wspólnej polityki zbrojeniowej zawierającej jako istotny element polską Tarczę Wschód. To prawda, że Trump żywi szczerą niechęć do Unii, ale jednocześnie „każe” się przecież Europie zbroić i wziąć odpowiedzialność za bezpieczeństwo kontynentu (o polskiej zbrojeniówce pisze Juliusz Ćwieluch). Coś się tu więc nie zgadza. Absurdalny jest też argument polityków PiS, że jednoczenie się Europy w kwestii bezpieczeństwa może zagrażać NATO, skoro 90 proc. Paktu stanowią państwa europejskie. To przyboczny Trumpa Elon Musk kwestionował ostatnio NATO, a nie europejscy politycy. PiS twierdzi, że Europa jest słaba i podzielona, dlatego trzeba stawiać na USA. Ale to właśnie partia Kaczyńskiego i podobne jej ugrupowania – tak się składa, że przy okazji prorosyjskie – robią wszystko, aby tę jedność rozbić w imię walki ze zgniłym, liberalnym Zachodem. Dokładnie o to samo chodzi Putinowi.

O stanowisku PiS w sprawie rezolucji UE zdecydowały zapewne dwa czynniki: chęć przypodobania się amerykańskiemu przywódcy, który „ma pokonać Tuska” i pomóc prawicy w powrocie do władzy, oraz obsesyjna wręcz niechęć wobec Unii. Ta postawa wynika także z tego, że dla Jarosława Kaczyńskiego i jego formacji polityka międzynarodowa zawsze była podporządkowana wewnętrznej wojnie krajowej. Lider PiS słabo się zna na globalnych procesach i dyplomatycznych grach, a doradcy obawiają się mu podpowiadać. Dlatego PiS brnie w sytuacje, z których potem musi się tłumaczyć, a ponieważ tego nie znosi, jeszcze brutalniej atakuje krajowych przeciwników.