Zapiski kampanijne, część 1. Ile zostało z przewagi? Cztery „p”, bez których Trzaskowski może się potknąć

Rafał Trzaskowski – dzięki osobistej popularności, kampanijnemu doświadczeniu i mocnemu zapleczu w samorządach – pozostaje faworytem, ale jeśli nic się nie zmieni na lepsze w rządzie, to nie można wykluczyć, że Wielki Bu za niedługo może mieć kolegę w Pałacu Prezydenckim.

Największym problemem Rafała Trzaskowskiego nie jest Karol Nawrocki, lecz Donald Tusk i jego rząd. Wyjaśnienie za chwilę, najpierw czas na kampanijną bieżączkę.

Ile z tej przewagi zostało?

Trwa zwyczajowa krzątanina kilkanaściorga kandydatów, którzy jeżdżą po Polsce, zbierają podpisy, organizują konferencje prasowe i robią wszystko to, czego byśmy się po nich spodziewali; jeden tylko Krzysztof Stanowski wyłamał się z tej konwencji swoim hasłem „Zero kompetencji” i deklaracją, że się nie nadaje do tej roli. Co może mu zresztą przysporzyć sporo głosów oraz zmienić polityczny krajobraz, ale to jeszcze rzecz przyszła i mocno niepewna, więc tego (nie)kandydata na razie zostawmy w spokoju.

Dwaj główni kandydaci już dziś na całego prowadzą kampanię jak przed drugą turą; Trzaskowski chce być jak najbardziej swojski i jak najmniej metropolitalny, a Nawrocki szeroko uśmiecha się do coraz liczniejszych fanów Konfederacji.

Wiele hałasu narobił późnostyczniowy sondaż prezydencki pracowni OGB, w którym Nawrocki minimalnie pokonał Trzaskowskiego w hipotetycznej drugiej turze wyborów. Nie należy się wszakże do tego wyniku szczególnie przywiązywać, bo to tzw. outlier, sondażowy odmieniec mocno odbiegający od tego, co widzimy w innych badaniach. W nich wciąż na pierwszym miejscu jest kandydat KO, i to z wyraźną przewagą nad najświeższą kreacją Jarosława Kaczyńskiego.