Wolności!

Rozmowa, o której za chwilę, miała miejsce w teatrze w Elblągu 30 lat temu.

Byłem wtedy dyrektorem tej placówki kulturalnej bardzo. Po premierze przedstawienia „Don Juan wraca z wojny” podszedł do mnie młody człowiek, jeden z widzów, jak się potem okazało świeżo wyświęcony ksiądz. Słów kilka opowiedział o spektaklu, ciepło o Leszku Teleszyńskim, który grał gościnnie tytułową rolę. Potem z konieczności trzeba było mówić o rzadko spotykanej obsadzie, bo były to poza głównym bohaterem same kobiety. Szesnaście chyba, jeśli dobrze pamiętam. Mój rozmówca całkiem dobrze znał zespół aktorski teatru, ale udział jednej z pań go zastanowił. – Tej aktorki to ja tu chyba u pana nie widziałem. Tej wysokiej, tęgiej, w błękitnej sukni. To ona też gościnnie? – Nie – powiedziałem – z powodu trudności z obsadą, bo tylu pań nie mam, rolę tę przyjął Maciek Ferlak. – To on? Boże! Nie poznałem! Wspaniale zagrał, prawda? – Bo to świetny aktor, więc nic dziwnego. Ksiądz był wyraźnie poruszony, że mężczyzna może zagrać kobiecą rolę. Wspomniałem zatem o teatrze starogreckim, w którym wszystkie role grali mężczyźni. A z nowożytnych czasów wspomniałem o duńskiej aktorce. Asta Nielsen jako pierwsza kobieta zagrała Hamleta. Młody ksiądz był moimi informacjami oczarowany.

Minęło 30 lat. Dowiaduję się właśnie, że w pewnej szkole w Bełchatowie nauczycielka prowadzi „niebezpieczne zajęcia dla dzieci w duchu ideologii gender”. Ogłosił to łódzki metropolita abp Marek Jędraszewski i sprawa stała się głośna. A tymczasem okazało się, że w klasie jest więcej chłopców niż dziewczynek i w uczniowskim przedstawieniu jeden z nich stanął w sukience na szkolnej estradce. Był o tym skandalu artykuł w „Naszym Dzienniku”. Łódzkie kuratorium ma obowiązek wyjaśnić, jak do tego doszło. Tylko co tu wyjaśniać, gdy wszystko jasne?