Coraz więcej polskich rodzin to paczworki. Wakacje są dla nich okresem logistycznie szczególnym: tu dzieci jadą z nową mamą-ciocią, tam ze starym tatą, no i jeszcze z babcią, ale którą? Jak postępuje szycie współczesnej wersji rodziny, wcale nie takiej nowatorskiej w dziejach człowieka.
Rozmowa z prof. Waldemarem Kuligowskim, antropologiem kultury, o tym, że nie istnieje jedyny „naturalny” sposób wychowywania, jedyny „naturalny” typ małżeństwa, i o tym, dlaczego strach przed współczesnością prowadzi do społecznych katastrof.
Rozmowa z aktorem Michałem Żebrowskim o tym, kto i jak gra nami, a także o tym, jak się z tego wyzwolić.
Polskie wdowy. Jest ich ponad 3,5 mln. To wielka grupa społeczna – częściej niż na biedę skazana na samotność. Polityków losy wdów specjalnie nie obchodzą, ale ich głosy już tak.
Nie sztuka zrobić film, którym zaszkodzi się komuś dla efektu. Nie o to nam chodziło – opowiada Maciej Miller, reżyser i operator, który na Krakowskim Festiwalu Filmowym pokazał dokument „Opowiedz mi o mnie”. Jego bohaterką jest Magda Mika, dziewczyna oddana do adopcji, po latach poszukująca swoich rodziców.
Dziś nawet szczególnie zamożni panowie z niepracującą żoną, czyli model akceptowany przez patriarchalny rząd, podatku nie zapłacą. Samotna matka zarabiająca trochę ponad 3 tys. będzie płacić niemal równie hojnie co życiowi soliści.
IV Budapeszteński Szczyt Demograficzny miał pokazać siłę ponadnarodowej sieci myślicieli i polityków o orientacji prorodzinnej. Powrót do patriarchalnych wzorców ma być według nich lekiem na dosłownie wszystko.
Rozmowa z psycholożką Joanną Drosio-Czaplińską o tym, dlaczego czasem mamy dość własnych dzieci, i o tym, co złego i dobrego dała nam pandemia.
Rząd zafiksował się na jednym rozwiązaniu: płacić za rodzenie. „Przekonanie, że więcej świadczeń finansowych jest właściwą odpowiedzią na potrzeby współczesnych rodzin, jest błędne” – mówi prof. Kotowska, honorowa przewodnicząca Komitetu Nauk Demograficznych PAN.
„Od rodziny nie można uciec” to zapis wielogodzinnej, instruktywnej, szczerej, empatycznej rozmowy ludzi, którzy rodzinie życzą dobrze, lecz jej nie idealizują.