Od republiki do cesarstwa. Przemiany ustrojowe starożytnego Rzymu

Władcy cesarskiego Rzymu

Cezar, który nie został cesarzem

Gajusz Juliusz Cezar (100–44 p.n.e.), dla nas jeszcze nie cesarz (mimo że jego przydomek stał się w wielu językach określeniem władców najwyższej rangi), był w starożytności postacią dwuznaczną.

Tyberiusz

(42 p.n.e. – 37 n.e.) cesarz od 14 r. n.e.

Kaligula

(12–41 r.) cesarz od 37 r.

Tytus

(39–81 r.) cesarz od 79 r.

Domicjan

(51–96 r.) cesarz od 81 r.

Kommodus

(161–192 r.) cesarz od 180 r.

Septymiusz Sewer

(145–211 r.) cesarz od 193 r.

Karakalla

(188–217 r.) cesarz od 211 r.

Heliogabal

(204–222 r.) cesarz od 218 r.

Decjusz

(ok. 200–251 r.) cesarz od 249 r.

Galien

(ok. 220–268 r.) cesarz od 253 r.

Aurelian

(214–275 r.) cesarz od 270 r.

Probus

(232–282 r.) cesarz od 276 r.

Dioklecjan

(ok. 240–313 lub 316 r.) cesarz 284–305 r.

Maksymian

(250–310 r.) cesarz 285–305 r., uzurpator 307–308 i 309–310 r.

Konstancjusz I Chlorus

(ok. 250–306 r.) cesarz od 293 r.

Maksencjusz

(ok. 279–312 r.) cesarz od 306 r.

Julian Apostata

(330/332–363 r.) cesarz od 361 r.

Walentynian I

(321–375 r.) cesarz od 364 r.

Honoriusz

(384–423 r.) cesarz od 395 r.

Walentynian III

(419–455 r.) cesarz od 425 r.

Romulus Augustulus

(ok. 463–po 507 r.) cesarz 475–476 r.

Atrybuty władzy oraz stroje cesarzy

Strój i symbole panowania nad światem.

Sztuka cesarskiej autoprezentacji

Jak cesarze tworzyli swój wizerunek, żeby zaprezentować się poddanym.

Armia – podpora rządów cesarzy

Fundament władzy, czyli armia nowego typu.

Ostatnia dynastia pryncypatu. Kryzys imperium w III wieku

Dwór i dworskie profesje

Służący, wyzwoleńcy, eunuchowie – kto służył na cesarskim dworze.

Rzymska gospodarka. Pieniądz. Miasta. Rozdawnictwo

Wielkie inwestycje, bicie monety, rozdawnictwo – cesarz miał wiele instrumentów sterowania gospodarką państwa.

Krótka historia igrzysk

Igrzyska w Cesarstwie Rzymskim były mechanizmem generowania władzy.

Wyścigi, hazard, walki gladiatorów

Pierwsze damy Rzymu

Jeśli chciała przeżyć, żona cesarza musiała wykazać się przebiegłością i charakterem.

Biesiady rzymskich cesarzy

Podczas bankietów z udziałem władcy zawsze obowiązywały środki ostrożności.

Spiski, zamachy, skrytobójstwa

Imperatorzy ginęli z rąk konkurentów do tronu, zbuntowanych żołnierzy i własnej rodziny.

Kiedy cesarze stawali się bogami

Cesarze jako bogowie.

Autorzy