Rynek w cuglach

Zielony duch kapitalizmu

Jeśli chcemy nadal cieszyć się z przywilejów wolności i dobrobytu, potrzebujemy rewolucji. Zielonej rewolucji. I nie chodzi nawet o walkę z ociepleniem/oziębieniem klimatu, ale o dokonującą się na naszych oczach zmianę ducha kapitalizmu. Świat gra w zielone. Stawka rośnie i nikt nie może odejść od gry.

Skandalista Hitchens

Czy można być miłośnikiem dzieł Róży Luksemburg, Lwa Trockiego i popierać politykę prezydenta George’a W. Busha? Kto nie wierzy, niech poczyta książki i eseje Christophera Hitchensa. Oto portret publicysty i politycznego harcownika, o którym niektórzy mówią: Orwell naszych czasów.

Porządek wszechświata

Od setek lat naukowcy zmagają się z poreligijnym kacem, który każe im ciąć rzeczywistość na pół: na Wszechświat i obserwatora. Czas skończyć z tym podzia-łem, mówi brytyjski fizykPaul Davies, z którym rozmawia Karol Jałochowski.

Między kolekcją a kanonem

Ledwie ułożyliśmy listę tytułów do Kolekcji polskiej literatury współczesnej POLITYKI (już w sprzedaży), sami sobie zadaliśmy pytanie, jak się ma ta nasza inicjatywa do dyskusji o tym, czy istnieje i czym jest kanon literacki? O odpowiedź poprosiliśmy fachowca.

Gdzie kapłanów sześciu...

Chrześcijanie nie muszą rezygnować ze swojej wizji chrześcijaństwa jako wyjątkowego wydarzenia w historii ludzkości, aby razem z niechrześcijanami walczyć o prawa ludzkie. Dialog pozwala poznać lepiej inne religie, ale także własną. Pomaga też w rozmowie z ludźmi niewierzącymi, ale uważającymi religię za wartość duchową i społeczną. Dlaczego zatem aż tak trudno w to uwierzyć?

Architektura w ruchu

Na tegorocznym Biennale Architektury w Wenecji (hasło przewodnie: „Gdzieś Tam. Architektura poza budowaniem”) polska ekspozycja zdobyła Złotego Lwa. Fotomontaże przedstawiające przyszłe wcielenia reprezentacyjnych budynków (aquapark w licheńskim sanktuarium, więzienie w biurowcu Metropolitan) przekonują, iż architektura wykracza poza ociężałość budowlanej materii. Przywołuje ten polski sukces ideę dzieła w ruchu, a ta dotyka samej istoty architektury.

O lukrowaniu narodowej historii

Polityka historyczna często upiększa wizerunek narodowych dziejów, tym samym (jeśli odrzucić eufemizmy) fałszuje zbiorową pamięć. Akcentuje i wyolbrzymia dawne sukcesy i osiągnięcia wspólnoty, zarazem selektywnie ukazuje jej wady i słabości, zataja, umniejsza czy bagatelizuje potknięcia i niepowodzenia.