Cava: świat win musujących ma nowego króla. Szampan stawia weto

To nie jest dobra wiadomość dla Szampanii. Wygląda na to, że świat win musujących ma nowego króla; tak, króla, bo hiszpańska cava jest rodzaju męskiego.

Tomasz Czech Nieco odpustowa fontanna z butelek przed siedzibą bodegi Agusti Torello Mata

Świat nie jest dziś w szampańskim nastroju, świat jest w nastroju cavowym. W zeszłym roku sprzedano 244 mln butelek cavy, a na eksport trafiło ich 14 mln więcej niż szampana. Cava to musujące wino ze 150-letnią tradycją. Od mocno wytrawnego brut nature po półsłodkie, od 9-miesięcznych młodzików po leżakujące do pięciu lat dostojników gran reserva.

Triumf cavy to efekt pracy, którą od kilkunastu pokoleń prowadzą katalońskie rodziny z regionu Alt Penedès. Jak mówi Laura Montero, enolożka z Madrytu: – Sadzisz winorośl teraz, a efekty będą za siedem lat. Dlatego tak ważne jest doświadczenie – może to samo wydarzyło się już 500 lat temu?

Podróż do serca cavy prowadzi do Sant Sadurni d’Anoia, w którym 70 proc. mieszkańców ma coś wspólnego z wyrobem musującego wina. Jak mówi legenda, każdy przychodzący na świat członek któregoś z tutejszych rodów witany jest łykiem cavy na srebrnej łyżeczce. Ot, szampański, perdón, cavowy chrzest.

Imperialna obecność cavy widoczna jest od razu po przybyciu. Tuż przy stacji kolejowej góruje wielki budynek jednego z cavowych gigantów, Freixenet. Logo z dziarskim chłopczykiem w czerwonej czapeczce (choć niektórzy upierają się, że to rezolutna dziewczynka) znane jest też w Polsce. Freixenet słynie ze swoich bożonarodzeniowych reklam w stylu glamour: w okolicach gwiazdki cavą poili się Shirley McLaine, Paul Newman, Meg Ryan, Sharon Stone, Antonio Banderas, a ostatnio – Shakira.

Historia cavy rozpoczyna się jednak trochę dalej. Trzeba przemierzyć 12-tysięczną mieścinę z bodegą (winiarnią) na każdym rogu i maszerować kilkanaście minut na północ. To tam znajduje się katedra cavy – modernistyczna siedziba drugiego z bąbelkowych gigantów, Codorníu, zaprojektowana przez słynnego architekta Josepa Puig i Cadafalcha.