Lassie wróć
Trudno sobie wyobrazić dzieciństwo bez wspomnienia o Lassie, wiernej suczce, sprzedanej i wywiezionej do nowego pana, decydującej się pokonać setki kilometrów, by wrócić do rodzinnego domu. Mądry, piękny pies rasy collie (owczarek szkocki) z charakterystyczną białą łatą na czole zawładnął wyobraźnią wielu pokoleń i stał się bohaterem aż jedenastu pełnometrażowych fabuł i siedmiu seriali. Wymyślił i opisał go w swojej powieści „Lassie wróć” amerykański pisarz Eric Knight, a pierwsza ekranizacja autorstwa Freda M. Wilcoxa miała premierę w 1943 r. W roli Lassie wystąpił psi aktor Pal, który w odróżnieniu od granej przez siebie postaci nie był suczką, ale spisał się znakomicie, bo film stał się wielkim przebojem i zarobił kilka milionów dolarów. Później było już tylko lepiej. Najnowsza pełna emocji wersja przygód Lassie pochodzi z 2005 r.
Prywatne życie kota
Dzieło Alexandra Hammida i Mayi Deren – ikon i pionierów amerykańskiej awangardy, to historycznie jeden z ważniejszych i najbardziej znanych filmów eksperymentalnych poświęconych zwierzętom. W tym niemym, czarno-białym dokumencie zrealizowanym w 1947 r., oglądamy ważne sceny z życia kociej rodziny – od momentu, kiedy samiec i samiczka poznają się i zakochują w sobie, do narodzin kociąt i opieki nad nimi. Narracja z perspektywy kotów obejmuje więc sprawy, które u ludzi wywołują wielkie emocje: miłość, rodzicielstwo, troskliwość matki, opiekuńczość ojca itp. Twórcy założyli, że są to ważne wydarzenia również dla kotów, co powiela model antropomorfizacji ekranowych zwierząt. Ale utwór Hammida i Deren był przełomowy i słusznie pojawia się jako ważny dla studiów nad zwierzętami w kulturze. To, co w nim awangardowe, to brak człowieka.