Gdyby w Polsce zimą świeciło nie jedno, a dwa słońca, to i tak dawałyby nam mniej energii, niż normalnie dostajemy latem. Wiemy to m.in. od specjalistów od fotowoltaiki, którzy potrafią skrupulatnie przeliczać energię słoneczną na różne jednostki złożone z wielu liter i cyfr. Oraz, rzecz jasna, na pieniądze. Drugie słońce by się nam przydało, żeby zimą czerpać więcej światła, a z nim ciepło i witaminę D. Bez tego trudno oderwać się od rocznego rytmu, zgodnie z którym – jak twierdzi psycholog Miłosz Brzeziński – zima to nie czas na wielkie życiowe projekty, ale na przetrwanie.
Oczywiście znajdą się wyjątki, ale w naszej szerokości geograficznej odczucie to jest dość powszechne. Być może jednak nie jesteśmy skazani na szarą, zimową egzystencję. Medycyna niesie rozwiązania, które choć częściowo pozwalają rozjaśnić jej mroki. Dosłownie, bo terapia światłem i ciepłem to wcale nie jest taki głupi pomysł.
Światło światłu oczywiście nierówne. Wysoko skuteczne lasery chirurgiczne wykorzystuje się np. do korygowania wzroku i jest to wspaniałe osiągnięcie współczesnej medycyny. Na drugim krańcu stoją stare urządzenia stosowane wciąż w wielu klinikach fizykoterapeutycznych, wykorzystywane np. do „stymulacji” kręgosłupa w razie dyskopatii, zwyrodnień itp. schorzeń, choć dużo bliżej im do placebo niż do prawdziwego lekarstwa, które radykalnie zmieniałoby nasz stan zdrowia. Gdzieś pośrodku znajdują się słynne w branży lampy na podczerwień. Wśród studentów taka technologia czasem budzi śmiech, ale szybko ustępuje, gdy okazuje się, że w sumie to nawet skuteczne, zwłaszcza w walce z różnymi drobnymi bólami.
Światło podczerwone wykorzystuje się głównie do podgrzewania tkanek. Energia musi być na tyle wysoka, by użytkownik wyraźnie odczuł efekt.