Katarzyna Czarnecka: – Czy dużo osób myśli o seksie innych ludzi?
Izabela Jąderek: – Tak. Seks zawsze był interesujący. Cudzy zwłaszcza. W końcu to ważny element ludzkiego funkcjonowania.
Własnego. Ale innych?
Do pewnego momentu społeczności same decydowały, co w kwestii zachowań seksualnych mogą tolerować, a czego nie. A żeby coś unormować, trzeba coś o tym wiedzieć. Współcześnie wiele kwestii dotyczących zachowań seksualnych reguluje prawo, a i z rozwojem psychologii czy medycyny powstały odpowiednie klasyfikacje, według których można stwierdzić, co jest normą, a co nie. Ale niezależnie od wszelkich klasyfikacji popartych badaniami istnieją normy społeczne, a człowiek ma tendencje do oceniania zachowania innych, biorąc pod uwagę własne wartości lub przekonania obowiązujące w określonej grupie ludzi. Weźmy na przykład homoseksualność czy biseksualność. Od kilkudziesięciu lat wiadomo, że nie są to choroby, a i tak w wielu środowiskach nadal ocenia się je negatywnie.
To się jednak coraz szybciej zmienia.
Na świecie tak. Ale Polacy są w większości wychowywani w duchu katolickim, wiara stanowi jeden z podstawowych wyznaczników naszej kultury. Jesteśmy w dużym stopniu homogeniczni. Różnorodność – nieważne – seksualna, płciowa, religijna czy etniczna nie jest przez wielu mile widziana. Każda nowość, każda odmienność są traktowane jako coś negatywnego. Wywołują one lęk.
Przed czym?
Przed tym, że zaraz ten ktoś inny zabierze Polakowi wszystko, na co pracował. Kupi ziemię, odbierze pracę lub kobietę, a dzieci zdemoralizuje. Lęk ogranicza mu umiejętności poznawcze. Nie akceptuje więc tego, co mówi nauka, zmian, jakie zachodzą na świecie – także, a może przede wszystkim, w kwestiach obyczajowych.