Taktyka i matematyka generała drapieżnika. Syrski znów znalazł słaby punkt Rosjan. Dobrze ich zna

Dowódca armii ukraińskiej Ołeksandr Syrski zaskoczył Rosjan atakiem na obwód kurski. Ale to nie jego brawura, tylko chłodna kalkulacja. A może też podpowiedź zachodnich sojuszników.

Nie pierwszy raz generał Ołeksandr Syrski znalazł i wykorzystał słaby punkt Rosjan, których tak dobrze zna. Po miesiącu od rozpoczęcia działań w obwodzie kurskim Ukraina nadal okupuje wycinek terytorium Rosji, która wciąż jest tam w defensywie, choć tempo ukraińskiej inwazji wyraźnie spadło. Kijów zadowala się kontrolowaniem obszaru wielkości trzech Warszaw i najwyraźniej trzyma go jako kartę przetargową. Wymienia z Rosją wziętych jeńców (poddało się ich ponad 500) i mówi o tworzeniu własnej „strefy buforowej”.

To musi wywoływać na Kremlu zgrzytanie zębów, bo Rosja nie osiągnęła porównywalnych sukcesów pod Charkowem. Ale nie skłoniło to też rosyjskiego sztabu do masowych przesunięć wojsk z Donbasu i tam rosyjskie natarcie wciąż trwa.

Ukraina wdarła się na ponad 30 km w głąb Rosji, nieniepokojona zniszczyła mosty na rzece Sejm, przez co odcięła możliwość kontrataku i dostaw zaopatrzenia. Ustanowiła lokalne centrum operacji w Sudży po rosyjskiej stronie granicy. I najwyraźniej wcale nie zbiera się do odwrotu. Operacja jest więc bezprecedensowa, ale ograniczona do obszaru, jaki da się Ukrainie przez jakiś czas utrzymać – wygląda na matematycznie wyliczoną przez ukraińskiego głównodowodzącego.

Gen. Syrskiemu daleko do osobowości, postury, popularności i jowialności Walerija Załużnego. Wielki – dosłownie i w przenośni – ukraiński dowódca z pierwszych dwóch lat wojny był typem „generała żołnierzy”, najlepszego przyjaciela od pierwszych minut znajomości, niezależnie od rang. Syrski jest o głowę niższy, szczuplejszy, bardziej wysportowany i mniej towarzyski od Załużnego. To inny typ człowieka i dowódcy – brakuje mu popularności poprzednika, ale jego dokonania taktyczne i operacyjne od dawna budziły powszechny szacunek.