608. dzień wojny. Rosjanie zaparli się na Awdijiwkę. Lubią takie martwe zwycięstwa
Awdijiwka powoli zamienia się w Bachmut. Pomału umiera. A przed wojną było to dość ważne miasteczko przemysłowe, jedno z kilku wokół relatywnie dużego Doniecka. Do 2017 r. jeździł tu nawet tramwaj, choć zawsze funkcjonowała tylko jedna linia łącząca centrum z dużymi zakładami koksowniczymi. W 2021 mieszkało tu ok. 32 tys. osób, 6 tys. mniej niż przed wybuchem wojny w 2014 – wiele osób wyjechało w obawie o przyszłość. Walki nie ustawały tutaj od początku wolty samozwańczej Donieckiej Republiki Ludowej. Już w marcu 2014 r. Awdijiwka została na cztery miesiące opanowana. W czasie operacji antyterrorystycznej, jak nazywano działania ukraińskich wojsk w 2014 r., 28 lipca miasteczko wyzwolono. Kolejny poważny szturm separatyści przypuścili dwa miesiące później od strony Jasynuwaty, czyli od wschodu. Tym razem atak został odparty.
Zakład Koksowniczy pracował niemal cały czas. Od lutego 2015 r. do początków 2017 był zaopatrywany koleją z kopalni węgla kamiennego w Doniecku. Separatyści sprzedawali węgiel Ukrainie: pociągi przepychano lokomotywą od strony Doniecka do połowy linii frontu, z drugiej strony podczepiano lokomotywę ukraińską, puste wagony zdawano w odwrotnej kolejności. Do pracy w koksowni przychodzili też ludzie z Doniecka z lewymi przepustkami.
Problemy dostaw węgla z czasem rozwiązano i przerwano współpracę z DRL. 29 stycznia 2017 r. rozpoczęła się potężna ofensywa separatystów. Miasto poważnie ucierpiało, i choć było ostrzeliwane od zawieszenia broni w lutym 2015, to wówczas spadła na nie prawdziwa