To będzie bolało. Sprawa autonomii dla Korsyki budzi we Francji olbrzymie kontrowersje

Emmanuel Macron obiecał Korsyce jeszcze większą autonomię. Dla wielu mieszkańców wyspy to jednak może być wciąż za mało. Dla wielu Francuzów z kontynentu – już za dużo.

Culture Club/Getty Images Korsykańczycy na ilustracji Jeana Droit.

W Ajacco, obecnej stolicy wyspy, prezydent Francji przekonywał niedawno, że będzie to „autonomia po korsykańsku” „pozwalająca Korsyce zachować duszę, pozostając w ramach Republiki Francuskiej”. Emmanuel Macron zaapelował do lokalnych notabli, żeby w ciągu sześciu miesięcy zaproponowali zmiany w konstytucji, które taką autonomię umożliwią.

Rezygnując z ortodoksyjnego unitaryzmu i centralizmu, Macron łamie jednocześnie jedno z fundamentalnych tabu francuskiej polityki. Wszak jakobińskie hasło z 1793 r. – „Republika jest jedna i niepodzielna” – nigdy nie straciło na ważności. Ale nastroje sporej części mieszkańców wyspy oddają raczej litery IFF, gęsto wymalowane na murach miast i asfalcie górskich serpentyn. A oznaczają I Francesi Fora – Francuzi precz.

Deklaracja Macrona, która zmierza do rozszerzenia już i tak dość szerokiej autonomii Korsyki, to konsekwencja dwóch zdarzeń. Pierwszym był triumf separatystów i autonomistów w wyborach lokalnych z 2021 r., gdy zdobyli łącznie dwie trzecie głosów. Drugim – fala zamieszek, która przetoczyła się przez Korsykę w marcu 2022 r.

Ich zapalnikiem było zamordowanie w tulońskim więzieniu Yvana Colonna, bojówkarza Narodowego Frontu Wyzwolenia Korsyki (FLNC), największej organizacji separatystycznej na wyspie. Aresztowano go w 2003 r. po jednej z największych, trwającej pięć lat, obław w dziejach Francji. Skazany na dożywocie za zamordowanie w 1998 r. prefekta Korsyki Claude Érignaca, Colonna uważany był przez wiele środowisk za bohatera.

Śmiertelnie pobił go dzielący z nim celę dżihadysta z Kamerunu – Korsykańczyk miał się dopuścić obrazy Proroka. Szef korsykańskiego samorządu Gilles Simeoni oskarżył jednak Paryż o współudział, a na wyspie zawrzało.