472. dzień wojny. Czy natarcie Ukraińców ma szansę na sukces? Znaleźli pewien sposób
W obecnej sytuacji tylko kierunek południowy daje nadzieje na jakieś rozstrzygnięcie. Gdzie bowiem nacierać? W uprzemysłowionym Donbasie byłoby to przedzieranie się przez fabryczne tereny miast takich jak Siewierodonieck, Ługańsk, Gorłowka, Donieck, Ałczewśk, Śnieżne, Chrustalnyj, Antracyt... Ukraińcy doszliby do granicy z Rosją i co by na tym zyskali? Albo weźmy północną część obwodu ługańskiego – nic tam nie ma. Jeden większy Starobielsk bez przemysłu czy kopalnictwa. W dodatku wydłużałoby to znacząco linię styczności bojowej z wojskami rosyjskimi.
Najrozsądniej zaatakować na południu w stronę Morza Azowskiego i przeciąć Rosjanom lądowe połączenie z Krymem, czyli jedyne, co udało im się wywalczyć w 2022 r. Wszystko inne stracili. To by pozwoliło myśleć o całkowitej izolacji półwyspu i podjąć w 2024 r. próbę jego odbicia. Dla Rosji to byłby koniec.
Czytaj też: Ukraińska kontrofensywa. Kolejnej szansy może nie być
Rosjanie przygotowali obronę omal nie do przebicia
Najgorsze, że i Rosjanie zdają sobie sprawę z tego. I nie marnowali czasu. Przez pół roku szykowali na południu obronę nie do przebicia. Wykopali setki kilometrów transzei, schronów dla czołgów i bojowych wozów piechoty. Zbudowali umocnione wałami ziemnymi i zamaskowane pozycje artylerii, przygotowali pola minowe z zasadzkami przeciwpancernymi. Umieścili kierowane wyrzutnie rakiet przeciwpancernych w okopanych i częściowo zakrytych stanowiskach – w większości nie zostały wcześniej wykryte.
Podejścia do własnych transzei, pozycji ogniowych i ziemianek, w których mogą ukrywać się żołnierze w razie ostrzału artyleryjskiego, są zaminowane.