Zmarł prezydent Tanzanii John Magufuli. Oficjalnie miał chore serce, ale opozycja sugeruje, że przyczyną mógł być koronawirus. Taka diagnoza byłaby władzy nie na rękę, skoro Magufuli ignorował zagrożenie pandemią i aktywnie szerzył covidową dezinformację. Już w czerwcu ogłosił Tanzanię wolną od koronawirusa. Zamiast do dystansu społecznego i noszenia maseczek prezydent zachęcał, by diabła choroby zwalczać modlitwą, zalecał też medycynę tradycyjną, w tym inhalacje ziołowe. W konsekwencji kraj przestał raportować przypadki covidu do WHO, nie złożył zamówień na szczepionki, zarzucił wykonywanie testów i nie ma obrazu lokalnej dynamiki epidemii.
Magufuli doszedł do władzy jako racjonalny minister robót publicznych. Na początku sześcioletnich rządów walczył z korupcją i biurokratyczną opieszałością, ale później dokręcał antydemokratyczną śrubę i brnął w decyzje w rodzaju zakazu nauki dla dziewczynek w ciąży i nastoletnich matek. Jego upływającą w 2025 r. kadencję dokończy Samia Suluhu, pochodząca z Zanzibaru dotychczasowa wiceprezydentka, trzecia kobieta w regionie stojąca na czele państwa. Oczekuje się od niej racjonalnego otwarcia, bo zachodziły obawy, że tanzańskie systemowe wyparcie będzie zaraźliwe dla reszty kontynentu, np. szczepić swoich obywateli nie zamierzają jeszcze Burundi i Madagaskar. Szansa na gruntowną zmianę w Tanzanii nie jest chyba za wielka, skoro nowa prezydentka zapewnia, że poprzednik był jej mistrzem i mentorem.
Dotąd w całej Afryce, liczącej ponad 1,3 mld ludzi, stwierdzono 4,1 mln zarażeń, choć trudno tę liczbę zweryfikować. Powoli rozkręca się też akcja szczepień, pierwsze szczepionki dotarły do większości afrykańskich państw, szczepienia ruszyły w prawie połowie z nich. Przy czym międzynarodowy mechanizm Covax zapewnia tylko jedną piątą potrzebnych dawek, więc jeśli Afryka ma szczepić porządnie, to nie obejdzie się bez bardziej solidnej inicjatywy.