Z budynku łącznikowego w Kaesong, który miał być symbolem dialogu pomiędzy Koreą Północną (KRLD) i Południową, nie został kamień na kamieniu. Władze KRLD wysadziły go w powietrze i zapowiedziały powrót wojska na opuszczone ponad rok temu tereny graniczne. Ulicami stolicy, Pjongjangu, przeszły wiece, krzyczano w kierunku Południa: „Zabić ich wszystkich!”. Ten powrót do konfrontacji nie jest zaskoczeniem. Intrygująca natomiast jest rola, jaką w tym nowym wzmożeniu odgrywa siostra północnokoreańskiego despoty, Kim Jo Dzong.
Rosyjski ambasador Konstantin Pulikowski, który kilkakrotnie podróżował z Kim Dzong Ilem pociągiem, wspominał, że zmarły w 2011 r. północnokoreański przywódca – ojciec siedmiorga dzieci z czterema różnymi kobietami – szczególnym uczuciem obdarzał córkę Kim Jo Dzong. Uważał ją za niezwykle inteligentną i przeciwstawiał ją synom, których określał „gnuśnymi tępakami”.
Badacze debatują, czy urodziła się w 1987 czy w 1989 r. Wiadomo, że wychowała się w Szwajcarii. Gdy zmarł jej ojciec, maszerowała obok Kim Dzong Una na samym przedzie orszaku pogrzebowego. Była tak mało znana, że część dziennikarzy uznała ją za żonę lidera. Od momentu przejęcia władzy przez swojego starszego brata często pojawia się publicznie u jego boku.
Jej pozycja znacząco wzrosła w ostatnich latach. W 2014 r. przejęła kontrolę nad ważnym dla reżimu Departamentem Propagandy i Agitacji. Trzy lata później, jako druga kobieta w historii kraju, weszła w skład północnokoreańskiego politbiura. W zeszłym roku dołączyła do Najwyższego Zgromadzenia Ludowego. Analitycy są zdania, że jest reżyserką wszystkich dużych wydarzeń publicznych w KRLD, w tym masowych defilad. Prawdopodobnie zarządza też kancelarią brata i finansami całego państwa.