Cypr ma sensację kryminalną: pierwszego seryjnego mordercę, jak nazywają go media, ale jeszcze większe poruszenie wywołuje fakt, że w sprawie zaginionych kobiet nie było dochodzeń, bo to cudzoziemskie pomoce domowe. 35-letni kapitan Gwardii Narodowej (armii) Nikos Metaxa przyznał się do morderstwa pięciu kobiet z Filipin, Rumunii i Nepalu oraz ich dwóch córek, sześcio- i ośmioletniej. Kobiety poznawał prawdopodobnie na portalach randkowych, tak w każdym razie trafiono na jego trop. W swoim czasie zgłaszano zaginięcia kobiet, ale wszystkie powiadomienia lekceważono. Na liczący 890 tys. mieszkańców (po greckiej stronie) Cypr przypada 70–80 tys. zagranicznych pracowników, głównie pomoce domowe z Filipin, Wietnamu, Sri Lanki, Indii i Nepalu. Przy okazji wyszło na jaw wiele nieprzyjemnych szczegółów dotyczących ich egzystencji. Ściągają je tu agencje, biorąc za pośrednictwo 2–7 tys. dol., które potem kobiety muszą spłacić z pensji. Zarobki oscylują wokół 400 euro miesięcznie, za 42 godz. pracy tygodniowo i jeden dzień wolny. To w teorii, bo do normy należy 10 godz. pracy dziennie, pomoc bywa współopłacana przez trzy rodziny, żeby było taniej, wieczorami musi pomagać w restauracji albo szukać jeszcze dodatkowego zajęcia. Zerwać kontrakt, np. z powodu nagabywania seksualnego, można dopiero po pół roku, a jeśli nie znajdzie się szybko nowego pracodawcy, grozi deportacja. W opinii Kisy, organizacji wspierającej cudzoziemskich pracowników, warunki egzystencji ocierają się o niewolnictwo.
Teraz do dymisji podał się minister sprawiedliwości Ionas Nicolaou („to kwestia sumienia i zasad”), zdymisjonowano szefa policji, wznawia się pospiesznie dochodzenia w sprawie innych zaginionych kobiet. Ale najlepiej byłoby szybko skazać Metaxę, aby sprawy mogły się zacząć dziać po staremu.