Klimatexit Donalda Trumpa

Co oznacza wycofanie USA z porozumienia ws. ochrony klimatu

6 czerwca 2017

Czy ratując kopalnie i szyby naftowe, Donald Trump uczyni Amerykę znowu wielką?

Prezydent Trump wycofał Stany Zjednoczone z Porozumienia Paryskiego ONZ w sprawie ochrony klimatu. Decyzja wywołała oburzenie na całym świecie i szybką reakcję stron umowy, która weszła w życie w 2016 r.: nie ma mowy o renegocjacji ani też o zahamowaniu walki z globalnym ociepleniem. Intencję działania na rzecz ochrony klimatu zgodnie potwierdzają Unia Europejska, Chiny, Indie i nawet Rosja zapowiada rychłą ratyfikację Porozumienia. USA zostaną same w towarzystwie Syrii i Nikaragui. Argumenty Trumpa są proste: porozumienie jest niesprawiedliwe i zaszkodzi amerykańskiej gospodarce, powodując ucieczkę miejsc pracy z sektorów energochłonnych do krajów rozwijających się.

Republikański poprzednik Trumpa w Białym Domu George W. Bush rozpoczął prezydenturę w podobny sposób, odmawiając ratyfikacji wcześniejszego porozumienia klimatycznego, czyli protokołu z Kioto. Po ośmiu latach kończył prezydenturę, zajmując już odmienne stanowisko, a walka z globalnym ociepleniem była jednym z wiodących tematów Partii Republikańskiej i jej kandydata Johna McCaina w 2008 r. Ba, w 2009 r. Donald Trump wraz z innymi przedstawicielami biznesu apelował do Baracka Obamy, by zajął aktywną postawę na rzecz klimatu podczas szczytu ONZ w Kopenhadze.

Republikanie decydujący dziś o amerykańskiej polityce zmienili jednak front i zamiast kierować się naukową wiedzą, podążają za emocjami elektoratu. A te kształtuje antynaukowa propaganda szczodrze finansowana przez węglowo-naftowe lobby, które także intensywnie wspierało kampanię prezydencką oraz parlamentarną.

W Polsce doskonale rozumiemy, jak ważne są obietnice składane górnikom, a hasło „powrotu amerykańskich górników do pracy” było jednym z najważniejszych, jakim w kampanii posługiwał się Trump.

Polityka 23.2017 (3113) z dnia 06.06.2017; Komentarze; s. 10

Oryginalny tytuł tekstu: "Klimatexit Donalda Trumpa"

Edwin Bendyk

Pisarz, publicysta, prezes Fundacji Batorego. Zajmuje się tematyką cywilizacyjną (modernizacja, cyfrowa rewolucja, ekologia). Autor książek „Zatruta studnia. Rzecz o władzy i wolności” (2002), „Antymatrix. Człowiek w labiryncie sieci” (2004), „Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu” (2009), „Bunt w sieci” (2012), „Jak żyć w świecie, który oszalał” (2014, wspólnie z Jackiem Santorskim i Witoldem Orłowskim). W 2020 r. ukazała się książka „W Polsce, czyli wszędzie”. Bendyk prowadzi popularnego bloga „Antymatrix II. Z dziennika kogniwojażera”. Jest wykładowcą akademickim, szefem Centrum Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas, członkiem Polskiego PEN Clubu oraz European Council on Foreign Relations. Dziennikarz działu Nauka/projektpulsar.pl.