Z poniedziałkowej konferencji prasowej zorganizowanej przez Europol, dotyczącej ustawiania piłkarskich meczów, powiało grozą. Wrażenia nie robi może sama liczba (380) podejrzanych spotkań (skoro co weekend w Europie, na różnych szczeblach, odbywa się dobrze ponad tysiąc meczów, które można obstawiać u bukmacherów), co stwierdzenie, że „to dopiero wierzchołek góry lodowej”. Atmosferę podgrzała informacja, że wśród spotkań, które śledczy wzięli pod lupę, były również mecze organizowane w ramach eliminacji mistrzostw świata i Europy oraz dwa spotkania Ligi Mistrzów.
Czy przedstawione sensacje oznaczają, że futbol jest brudniejszy od innych sportów, piłkarze, działacze i trenerzy to środowisko wyjątkowo zepsute i przekupne, a kibic jest permanentnie robiony w konia, ponieważ wynik spotkania jest ustalony jeszcze przed pierwszym gwizdkiem? I czy żadnego meczu, łącznie z tymi najbardziej prestiżowymi, nie można obejrzeć z poczuciem, że wszystko odbywa się fair?
Istotą sprawy jest fakt, że mecze były ustawiane na potrzeby wtajemniczonych we wszystko klientów zakładów bukmacherskich. A na jakich spotkaniach znajdujących się w ofercie można najwięcej zarobić? Anonimowych zespołów grających w ligach zapomnianych przez Boga, ludzi i środki masowego przekazu, gdzie każdy wynik jest możliwy. Śledczy poinformowali również, że na łapówki przeznaczono w sumie około 2 mln euro, a jak do tej pory status podejrzanych o udział w procederze, a więc również o przyjmowanie korzyści, ma 425 osób. Jakoś nie chce się wierzyć, że tajemnicze syndykaty z Azji, napędzające przestępczy mechanizm, celowały w grube ryby futbolowego przemysłu, którym same kontrakty zapewniają milionowe wpływy. Chociaż nie można tego wykluczyć, bo chciwość to w piłkarskim środowisku plaga, a zdrowy rozsądek – towar deficytowy.
Nie są znane wyniki dochodzeń Europolu (o ile w ogóle są prowadzone) dotyczące wpływu mafii bukmacherskich na wyniki w innych dyscyplinach sportowych. A przecież z punktu widzenia logiki hazardu sportowego bardziej opłaca się obstawić remis w meczu koszykówki, niż wynik spotkania piłkarskiego. Poza tym zarzuty ustawiania spotkań na potrzeby graczy bukmacherskich uderzały swego czasu np. w środowisko tenisowe. Teraz ogromne kłopoty ma gwiazda piłki ręcznej, Francuz Nikola Karabatić, który jak na razie przyznał się do obstawiania u bukmachera on-line jednego ze spotkań swojego klubu (Montpellier), zakończonego sensacyjnym wynikiem; wciąż natomiast badany jest wątek wpływu Karabaticia na ostateczne rozstrzygnięcie.
Oczywiście sprawy ujawnionej przez Europol nie można bagatelizować, zwłaszcza biorąc pod uwagę wartość piłkarskiego biznesu. W ostatnich dniach to już zresztą drugi poważny cios w futbolową społeczność.
W zeszłym tygodniu tygodnik „France Football” ujawnił, że podczas procedury przyznawania organizacji mistrzostw świata 2022 roku (wygrał Katar) mogło dojść do nieprawidłowości, a nawet korupcji. Jednak dowodów, że prawo zostało złamane, w materiale tygodnika zabrakło.
Temat korupcji i brudnych pieniędzy w futbolu powraca co jakiś czas, poświęcano mu nie tylko artykuły, reportaże i filmy dokumentalne, ale nawet książki, a wśród oskarżonych byli możni światowego futbolu, na czele z prezydentami FIFA: byłym - Joao Havelange’m i obecnym – Seppem Blatterem. I co? Na razie nic. Gra toczy się dalej.