1951 r. – w Afryce istnieją cztery niezależne państwa: Związek Południowej Afryki (dziś RPA), cesarstwo Etiopii, założona przez wyzwolonych niewolników amerykańskich Liberia oraz tylko formalnie niezawisły Egipt. Wojna światowa mocno nadwątliła siły mocarstw kolonialnych, w efekcie do czwórki jako pierwsza dołącza Libia, była kolonia włoska.
1956–58 r. – na mapie Afryki pojawia się niepodległy Sudan, byłe kondominium brytyjsko-egipskie, oraz Maroko, niespokojny protektorat hiszpańsko-francuski, a także brytyjska Ghana. Niepodległość ogłasza również francuska Gwinea – we Francji upada Czwarta Republika.
1960 r. – turbulencje w metropolii z opóźnieniem odbijają się w Afryce. Francja traci większość kolonii, w Roku Afryki powstaje 17 nowych państw, aż 14 flag narodowych łopocze zamiast francuskiej, między innymi na Madagaskarze i Wybrzeżu Kości Słoniowej oraz w Czadzie i Gabonie. Z Konga rejterują Belgowie.
1961–68 r. – wieje wiatr zmian, topnieje afrykańska część Imperium Brytyjskiego, na dłużej Londynowi zostanie tylko Rodezja Południowa (Zimbabwe). Pod naciskiem ONZ Hiszpania zrzeka się Gwinei Równikowej.
1973–75 r. – wojny w koloniach i rewolucja goździków kładą kres portugalskiej obecności w Afryce, w tym w Mozambiku i Angoli.
1976–80 r. – francuskie Dżibuti oraz brytyjskie Seszele i Zimbabwe są ostatnimi wyzwolonymi afrykańskimi koloniami Europy. Jej przyczółkami pozostają hiszpańskie Ceuta i Melilla. Dopiero w połowie lat 90. zakończy się apartheid, ostatni bastion białych w Afryce.