Halo! Może w gorącej dyskusji o smartfonach w szkole wcale nie chodzi o smartfony?

Zakaz miałby sens, gdyby towarzyszyły mu kompleksowe rozwiązania: więcej praktycznego szkolenia, jak używać telefonów, dbać o higienę i bezpieczeństwo. Konieczne byłoby także uporządkowanie rynku usług cyfrowych.

Na początku marca CBOS zapytał Polaków, czy są za zakazem używania telefonów w szkołach. 73 proc. stwierdziło, że tak. 21 proc. było przeciw. W kwietniu już ponad 60 proc. polskich szkół ma w tym temacie własne regulacje i korzysta z ustalonych w ramach społeczności szkolnych zasad lub zakazów używania telefonów komórkowych.

Za tymi decyzjami stoją oczywiście różne motywacje i argumenty. Zwolennicy zakazu podkreślają, że smartfony rozpraszają uwagę, obniżają zdolność skupienia i pogarszają wyniki w nauce. Poza tym kradną czas, ograniczają kontakty rówieśnicze, bo na przerwach młodzież i dzieci, zamiast rozmawiać ze sobą, wgapiają się w ekrany.

UNESCO w jednym z raportów alarmuje, że sam fakt fizycznej bliskości urządzenia ma negatywne konsekwencje dla zdolności do koncentracji. Instytut Cyfrowego Obywatelstwa podkreśla, że ogromnym zagrożeniem staje się dostęp do treści pornograficznych. To są argumenty za zakazem. Z kolei przeciwnicy wprowadzania ograniczeń argumentują, że nie możemy ignorować długofalowych skutków takiego działania, takich jak brak edukacji cyfrowej i nieprzygotowanie młodych ludzi do odpowiedzialnego korzystania z technologii.

Smartfony i społeczna rola szkoły

Placówki – choćby we Francji, gdzie od 2018 r. obowiązuje ogólnokrajowy zakaz korzystania z telefonów w szkołach podstawowych i gimnazjach – uzasadniają ten krok chęcią zwiększenia koncentracji uczniów oraz przeciwdziałania uzależnieniu od technologii. Tu podstawą decyzji było myślenie o społecznej roli szkoły, która dyktuje pewne trendy i stara się modelować zachowania.