Dziś już wiadomo – aparat państwa niszczył życie Marcina Kowalczyka i jego rodziny metodycznie, na zimno, wykorzystując swoją potęgę prawną. Jeśli istniały dowody na niewinność, nie widziały światła dziennego. Dowody przestępstwa fabrykowano. To miał być wielki sukces policji, więc i państwa, przed wyborami w 2019 r. Przypadkowego człowieka składano na ołtarzu statystyk wykrywalności, a jednocześnie do wyborców szedł komunikat: obywatelu, śpij spokojnie, policja czuwa.
Komenda
Na stronach internetowych Komendy Powiatowej Policji w Aleksandrowie Kujawskim zachowała się relacja z obchodów Święta Policji z 9 lipca 2019 r. Święto – w 100-lecie powołania Policji Państwowej – „zaszczycił”, jak napisano, senator PiS Józef Łyczak. Przyznano awanse i nagrody finansowe dla funkcjonariuszy, również za „ujawnienie” gigantycznej plantacji marihuany koło Ciechocinka. Częścią obchodów była msza, modlono się „o łaski Boże dla policjantów”.
Powiatowa policja przyjmowała od przełożonych gratulacje za „wybitne zdolności wykrywcze” i pławiła się w ogólnopolskim sukcesie. Ale wewnątrz komendy, jak potem miało się okazać w zeznaniach policjantów, sytuacja wyglądała źle – trwało szukanie naiwnych, którzy podpisaliby się pod „udupieniem” Marcina Kowalczyka. Dochodziło w tej sprawie do starć na linii służbowej, ginęły dowody na niewinność, nowe raporty z „realizacji” nie wiadomo kiedy zastępowały stare – te oficjalne. Szło, mówią szeregowi policjanci z Aleksandrowa, o ordynarne przyklepanie odtrąbionego medialnie sukcesu. Wyglądało to tak, jakby wytypowano ofiarę do winy. Trzeba było jeszcze tylko wpisać tę winę w oficjalne papiery i wsadzić człowieka za kraty. Mówiło się wśród szeregowych policjantów: jak najdalej od sprawy Kowalczyka, bo śmierdzi.