Najpodobniejszy Majkel pojedzie w marcowe tournée z musicalem „Forever King of Pop”, pokazującym życie prawdziwego Majkela (autoryzowane przez rodzinę, bez zagłębiania się w sensacyjny wątek psychologii postaci). Show od dwóch lat przemierza Europę. Duzi Majkelowie w ekipie są stali, małych rekrutuje się w zależności od kraju, do którego show dociera. Dziecko krajowe jest ukłonem producentów w kierunku lokalnej publiczności, poza tym mali Majkelowie tęsknią za matkami, nie powinni długo przebywać poza domem, szkołą itp.
Rekrutowano dotychczas Majkelów hiszpańskich, portugalskich, francuskich i luksemburskich. Polscy są w następnej kolejności. To dla nas zaszczyt porównywalny z Euro 2012, bo dopiero po naszych życiową szansę dostaną Majkelowie z krajów poważniej unijnych, m.in. angielscy i niemieccy.
Najpodobniejszy Majkel, zwany dalej Uczestnikiem, musi doskonale kopiować Dżeksonowe ruchy, z naciskiem na tzw. moonwalk (chodzi o unoszenie ciała na palcach przy ugiętych kolanach, idąc w tył). Regulamin dopuszcza dziewczynki.
1 (Hala Łuczniczka w Bydgoszczy, zaraz zaprezentuje się Ola, lat 6)
Mama nalega, żeby odstawiła słodycze. Zje batona po występie. Brzuszek może rozboleć Olę w czasie prezentowania się i co? Ola to dziewczynka, a kto go tam wie, co to była za seksualność ten Majkel? Córka ma karnację mocno lnianą, ale przyciemnić człowieka jest łatwiej niż odwrotnie.
Przedstawiający się Uczestnicy rozstawiają pulchne różowe paluszki w okolicy krocza, ruszając się w sposób perwersyjny. Ale nie są spłoszeni. Majkel tańczył przed milionami, a członków jury jest tylko kilku. Kolekcjonują życie Majkela (magnesy na lodówkę, podkładki pod myszy, zeszyty, tapety, koszulki, poduszki). To życie interpretują po swojemu, głównie tak, że od Majkela się nie różnią.