Stany Zjednoczone na system opieki zdrowotnej wydają bajeczne i coraz większe pieniądze, ale na zdrowie obywatelom to nie wychodzi. Roczne koszty tej opieki to 18 proc. PKB. Wydatki na głowę są ponad dwa razy wyższe niż w Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Japonii. Gdyby USA wydawały taki odsetek jak Kanada czy Japonia, kraje o świetnym systemie leczniczym, oszczędzałyby rocznie z grubsza 1,5 bln dol. W roku fiskalnym 2016 na lecznictwo poszło blisko 30 proc. wydatków rządu federalnego; sam tylko program Medicare, czyli opieki zdrowotnej nad emerytami, kosztował więcej niż obrona narodowa. A efekty?
Koszty leczenia to główny powód bankructw osób prywatnych. Rocznie dotykają około 700 tys. gospodarstw domowych. Choć czołowe ośrodki medyczne w USA nie mają sobie równych w świecie, to pod względem długości życia Stany Zjednoczone plasują się na 31. miejscu, za 21 krajami Unii i tuż przed Kubą. Wskaźnik umieralności niemowląt jest w USA gorszy niż w ponad 50 krajach, w tym wszystkich unijnych z wyjątkiem Bułgarii, Chorwacji, Cypru i Rumunii. Prawdopodobieństwo, że Amerykanka umrze w trakcie porodu jest w USA 10 razy wyższe niż w Estonii!
Kosztowny system
Gigantyczne i szybko rosnące koszty mają kilka źródeł. Przede wszystkim lawina nowych technologii medycznych przyniosła ze sobą skok cen. Brytyjscy lekarze zazdroszczą amerykańskim kolegom wyposażenia, jednocześnie twierdząc, że nadużywają oni aparatury diagnostycznej, często dokonując drogich badań o niskich lub żadnych korzyściach dla pacjentów. Dowiedziono, że niektóre z testów są groźne nie tylko dla portfela, ale i dla zdrowia pacjenta. Ujawnia się przy okazji konflikt interesów, gdy właścicielami aparatury są grupy lekarzy.