Rocznik 1989. Wydział Polonistyki, Uniwersytet Warszawski.
Zajmuje się filozoficznymi aspektami polskiej literatury XX i XXI w. Jest prekursorem badania literackiego maranizmu. Nazwa pochodzi od maranów, czyli iberyjskich Żydów, którzy przechodzili na chrześcijaństwo, ale zachowywali związki z żydowskością. Ponieważ i wielu zamieszkujących na naszych ziemiach Żydów na skutek hegemonii katolicyzmu i żydowskich herezji (np. frankizmu) dokonywało masowych konwersji, dr Sadzik przekonuje, że polska kultura i literatura wykształciła wiele form maranizmu. W nagradzanej książce „Regiony pojedynczych herezji. Marańskie wyjścia w prozie polskiej XX wieku” zastosował tę kategorię do polskich autorów, badając ich ukryte więzi z kulturą żydowską. To pozwoliło mu zarysować alternatywną historię polskiej literatury.
Ponieważ badania dr. Sadzika mogą być wzorcowe dla badaczy z innych obszarów językowych, przygotowuje on publikację książki w języku angielskim i planuje stworzenie encyklopedycznego zbioru, obejmującego zjawisko literackiego maranizmu w ujęciu globalnym. Chce także, by Uniwersytet Warszawski stał się centrum międzynarodowych badań nad zjawiskiem rozmytej, dwoistej tożsamości. Tak rozumiany maranizm podsuwa też model wspólnoty, w której wszyscy są różni, ale zarazem połączeni doświadczeniem niepełnej przynależności do zbiorowych form.