Rocznik 1985. Doktor, adiunkt w Zakładzie Logiki i Kognitywistyki w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN
Koncentruje się na źródłach błędnego i krzywdzącego myślenia o osobach cierpiących na zaburzenia psychiczne. Bada początki wiedzy psychiatrycznej w Polsce na tle europejskim oraz analizuje podstawy filozoficzne nauki o chorobach psychicznych. Ostatnie badania poświęciła historii myśli psychiatrycznej oraz stosunkowo nowemu podejściu - psychiatrii obliczeniowej. Szczególnie interesujące są badania Miry Marcinów nad kulturowym kontekstem chorób psychicznych, które ujęła w książce „Historia polskiego szaleństwa”. Jest autorką trzech monografii, w których rekonstruuje dawne nazewnictwo psychiatryczne i pokazuje jak wytworzyło się u nas myślenie o melancholii jako chorobie umysłowej. Badaczka nie ogranicza się jedynie do historycznego i teoretycznego wymiaru psychiatrii, aktywnie zajmuje się też wprowadzeniem tematu zdrowia psychicznego do publicznej debaty, pracując na rzecz zmniejszenia odwiecznego lęku ludzi „normalnych” przed tymi, którzy się w tej normie nie mieszczą. Jej celem jest wprowadzenie niedyskryminującego języka pisania o osobach chorujących psychicznie.