Czy niesporczaki polecą z ludźmi na Marsa? Wyglądają, jakby cały czas się uśmiechały

O niesporczakach stało się głośno w 2007 r., kiedy to wysłano je w kosmos, narażając na trudne warunki środowiska.

Jak na tak mikroskopijne stworzenia, wiemy o nich całkiem sporo. Może dlatego, że niesporczaki – po łacinie Tardigrada, czyli „wolno kroczące” – wyglądają, jakby cały czas się uśmiechały. To przypadek, ale ludzki mózg tworzy z nimi pozytywną więź. Mowa jednak o relatywnie świeżej znajomości. – Kiedy zaczynałem się zajmować niesporczakami w 2000 r., był to temat niszowy. Niemal nikt o nich nie wiedział. Nawet wielu studentów biologii – mówi prof. Łukasz Michalczyk z Wydziału Biologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Niesporczaki to typ zwierząt wielokomórkowych. Mają za sobą co najmniej 500 mln lat ewolucji. Ale znaleźć i dokładnie je zobaczyć można dopiero pod mikroskopem optycznym. Długość ich ciała waha się bowiem od 0,1 do 1,2 mm. Dlatego podaje się ją najczęściej w mikrometrach, czyli w tysięcznych ułamkach milimetra. O ileż dumniej to brzmi, jeśli można powiedzieć, że ich wielkość wynosi od 100 do 1,2 tys. mikrometrów.

Dotychczas opisano ok. 1,5 tys. gatunków „wodnych niedźwiadków” (water bears) lub „mchowych prosiaczków” (moss piglets) – jak po angielsku nazywa się niesporczaki. Polacy mają tu istotny wkład – co piąty gatunek został odkryty przez naszych rodaków. – Inne bezkręgowce bardziej przypominają bohaterów z filmu „Obcy – ósmy pasażer Nostromo”. Natomiast niesporczaki mają taki trochę antropomorficzny wygląd: małe, grube łapki zakończone pazurkami, drobne oczka i po prostu wyglądają słodko – rozczula się prof. Michalczyk.

Życie w utajeniu

O niesporczakach stało się głośno w 2007 r., kiedy to wysłano je w kosmos, narażając na trudne warunki środowiska. Potem sprowadzono je i w laboratorium zalano wodą.