Sygnał dla świata
Signal kończy 10 lat. Jest odmieńcem, szyfruje wszystko. Właśnie wychodzi z cienia
Z Signala miesięcznie korzysta 70 mln użytkowników. W porównaniu z WhatsAppem (3 mld), Messengerem (1 mld) czy Telegramem (800 mln) to mikrus. O popularności aplikacji czy serwisu decyduje bowiem efekt sieciowy: wolimy korzystać z komunikatorów, których używają już znajomi; często też nie mamy wpływu na wybór, gdy chcemy dołączyć np. do grupy rodziców dzieci z klasy na WhatsAppie. Jego właścicielem jest Meta – podobnie jak Facebooka, który do komunikacji ze znajomymi podsuwa Messengera. Użytkownicy Gmaila mają pod ręką Google Chata, właściciele iPhone’a otrzymują iMessage.
Nie bez powodu każda korporacja tworzy bogaty ekosystem usług. Kaskady danych o cyfrowej aktywności napędzają tryby potężnej machiny, którą Shoshana Zuboff z Uniwersytetu Harvarda nazywa kapitalizmem inwigilacji (surveillance capitalism). „To nowy porządek ekonomiczny, który uznaje ludzkie doświadczenie za darmowy surowiec do ukrytych handlowych praktyk wydobycia, prognozowania i sprzedaży” – wyjaśnia w książce „Wiek kapitalizmu inwigilacji. Walka o przyszłość ludzkości na nowej granicy władzy”.
Signal: odmieniec na tle rywali
Na tle konkurentów Signal jest odmieńcem, bo jako jedyny gwarantuje absolutną anonimowość – i nie chodzi wyłącznie o treść. Celem było stworzenie narzędzia szyfrującego wszystko od momentu uruchomienia, także w komunikacji grupowej. Protokół wymyślony przez twórców Signala i udostępniony na zasadzie open source stał się standardem, z którego korzystają wspomniane wcześniej aplikacje. Tyle że wybiórczo. Przy okazji aresztowania Pawła Durowa, założyciela Telegrama, opinia publiczna dowiedziała się, że rozmowy są tam szyfrowane, ale najpierw trzeba włączyć tę opcję. Podobnie w Messengerze czy Skypie.