Chodzi o profesorów epidemiologii pracujących po przeciwnych stronach Atlantyku w prestiżowych ośrodkach akademickich. Pierwszy to John Ioannidis, grecko-amerykański naukowiec ze Stanford University School of Medicine w Kalifornii. Drugi to Neil Ferguson z Imperial College w Londynie. Łączy ich podobny wiek (odpowiednio 54 i 51 lat), zamiłowanie do matematyki i prestiż, którym cieszyli się w środowisku naukowym. Dzieli zaś ocena pandemii SARS-CoV-2. Ioannidis należy do grupy „optymistów”, uważających, że przesadnie panikujemy. Ferguson to „pesymista”, przestrzegający przed tragicznymi skutkami koronawirusa. Obydwaj zaliczyli spektakularne wpadki za sprawą COVID-19.
Niechlujna nauka
O Johnie Ioannidisie można bez żadnej przesady powiedzieć: naukowa gwiazda pierwszej wielkości. Już dekadę temu magazyn „The Atlantic” pisał o nim, że ze względu na dokonania na polu medycyny, jak i w ogóle nauki, stał się jednym z najbardziej wpływowych badaczy na świecie.
Ioannidis już w szkole średniej wykazywał wybitne zdolności matematyczne, ale poszedł na medycynę, podążając ścieżką swoich rodziców. Postanowił jednak pracować na styku nauk medycznych i ulubionej matematyki – zajął się statystyką, epidemiologią oraz metanauką. Początki tej ostatniej dziedziny sięgają połowy XX w., a polega ona na stosowaniu metodologii naukowej do analizy samej nauki, dlatego bywa nazywana „nauką o nauce”. Jedna z „założycielskich” publikacji tej dziedziny pojawiła się w 1966 r. i poddawała analizie metody statystyczne użyte przez autorów 295 artykułów w 10 prestiżowych czasopismach medycznych. Jej konkluzje nie były zbyt optymistyczne: w 73 proc. przypadków wyciągane z obliczeń wnioski okazały się nieprawidłowe.