W ławce z AI? W szkole to temat delikatny. Brytyjczycy sprawdzają, czy jest się czego bać

Już dziś warto zauważyć, że stosowanie AI w edukacji jest delikatnym tematem.

Nagłówki w stylu „Sztuczna inteligencja zastąpi nauczyciela” mogą budzić obawy albo prowokować skojarzenia z serialem „Jetsonowie” czy filmem „Pan Kleks w kosmosie”, gdzie w szkole im. Stanisława Lema dzieci uczył robot Bajtek (ludzka kadra została tylko po to, by pilnować dyscypliny). Jednak gdy przyjrzymy się szczegółom, sprawa nie wygląda tak dystopijnie.

We wrześniu londyński David Game College wprowadził skierowany do 15–17-latków program Sabrewing, oparty na adaptacyjnych platformach edukacyjnych wspieranych przez sztuczną inteligencję. Zamiast tradycyjnego nauczyciela nadzorującego postępy całej klasy do dyspozycji są trenerzy edukacyjni. AI ma spersonalizować naukę, dostosowując tempo i materiał do indywidualnych potrzeb ucznia – przyswajanie wiedzy jest monitorowane poprzez testy, dzięki czemu AI może zidentyfikować ewentualne luki i pomóc uzupełnić materiał. Uczniowie mogą także korzystać z pomocy wirtualnych tutorów – którzy w przeciwieństwie do „białkowych” nauczycieli są dostępni całą dobę.

Na efekty – i oceny – działania programu przyjdzie trochę poczekać, ale już dziś warto zauważyć, że stosowanie AI w edukacji jest delikatnym tematem. Sprzeciw może budzić już sam koncept szkoły, która za główny cel stawia sobie przyswojenie materiału. Pozostająca pod nadzorem – szczególnie z uwagi problem tzw. halucynacji, czyli zmyślania faktów – AI może być dobrym narzędziem przekazywania wiedzy: bardziej atrakcyjnym, bo „żywym” podręcznikiem (już dziś firma Google proponuje usługę przerabiania wykładów na podkastowy dialog). Nie zastąpi jednak międzyludzkiej interakcji między uczniami i nauczycielami (jedna z najlepszych metod nauki to uczenie się od siebie).