Wariacje na chleb i pomidor. Sam zrób sobie chłodnik rodem z Andaluzji

Czerwony chłodnik to w andaluzyjskiej Kordobie niemal świętość. Do bractwa salmorejo może jednak dołączyć każdy.

Czym jest gazpacho, nikomu nie trzeba tłumaczyć – ten hiszpański chłodnik z warzyw zrobił międzynarodową karierę i w przemysłowej wersji dostępny jest nawet w supermarketach. Co innego salmorejo – jest równie pyszne i orzeźwiające, ale nawet osoby regularnie bywające w Hiszpanii nie zawsze znają to tajemnicze słowo. Zimna zupa z pomidorów, czerstwego chleba, oliwy i czosnku cieszy się popularnością głównie na południu kraju, w Andaluzji. Salmorejo pochodzi z Kordoby i w niektórych menu znajdziemy je właśnie jako salmorejo cordobés, czyli kordobańskie. Od gazpacho różni się składnikami i konsystencją – jest znacznie bardziej gęste i kremowe.

W Hiszpanii regionalne jedzenie to poważna sprawa. W Kordobie w 2008 r. powstała La Cofradía Gastronómica del Salmorejo Cordobés, której celem jest promocja miasta poprzez gastronomię i pomidorowy chłodnik. Słowo cofradía w języku hiszpańskim może oznaczać dwie rzeczy: „stowarzyszenie” albo „bractwo religijne”. Ta dwuznaczność zdaje się znamienna, bo grupa podchodzi do jedzenia z niemal nabożną czcią. Ma prezydenta, wiceprezydenta, sekretarza i skarbnika, zarząd, około czterdziestu członków honorowych i drugie tyle ambasadorów. Stowarzyszenie zorganizowało osiem sympozjów, podczas których omawiano historię i pochodzenie wszystkich składników dania, a także kwestię idealnego dobrania dodatków: szynki i jajka. Zimnej kordobańskiej zupie poświęcono też dwa zaułki – jeden w samej Kordobie, drugi w oddalonej o 50 km na południe miejscowości Montalbán de Cordóba. W obu na ceramicznych płytkach uwieczniono przepis, ustandaryzowany przez Katedrę Gastronomii z kordobańskiego uniwersytetu.

Jak stary jest ów przepis?