Narodowy szampan i fajerwerki. Co właściwie Francja świętuje 14 lipca

14 lipca 1789 r. paryski lud zajął Bastylię, co zapoczątkowało rewolucję francuską. Niemal sto lat później ten dzień ustanowiono świętem narodowym. W tym roku będzie obchodzone w kraju podzielonym jak nigdy.

Główne państwowe uroczystości odbywają się 14 lipca w Paryżu, ale większość regionów świętuje dzień wcześniej, aby nie ominąć relacji ze stołecznych obchodów. Fęte nationale française rozpoczyna się po 10.00 defiladą wojskową na Polach Elizejskich. Po niej w programie jest wywiad z prezydentem – l’allocution présidentielle du 14 juillet. Ten zwyczaj wprowadził Valéry Giscard d’Estaing w 1978 r. i traktował jako ostatnie słowo prezydenta do obywateli przed wakacyjnym zamknięciem politycznego sezonu. Do słów głowy państwa wypowiedzianych 14 lipca, zwykle dotyczących bieżących wydarzeń, ale i wyzwań przyszłości, przywiązuje się dużą wagę, podobnie jak do noworocznego orędzia. W tym roku kontekstem będą zakończone właśnie wybory do Zgromadzenia Narodowego z wysokim wynikiem skrajnej prawicy w pierwszej turze i zaskakującą wygraną lewicy w drugiej.

Po 21.00, zazwyczaj na Polu Marsowym, odbywa się „Concert de Paris” w wykonaniu Francuskiej Orkiestry Narodowej. Tradycję tę ustanowiono 11 lat temu, koncert gromadzi 300 tys. osób pod wieżą Eiffla i ponad 4 mln przed telewizorami, a prowadzi go ulubieniec Francuzów, dziennikarz i prezenter telewizyjny Stéphane Bern, którego można porównać do Makłowicza, Wołoszańskiego i Ibisza w jednym. Po zakończeniu koncertu, po 23.00, następuje gwóźdź programu, czyli wielki pokaz pirotechniczny – le feu d’artifice du 14 juillet: 20 minut efektownych wystrzałów, organizowanych mimo protestów ekologów czy organizacji walczących o prawa zwierząt.

Feu d’artifice zawsze ma swój temat przewodni, w tym roku jest nim wolność, i każdego roku jest przygotowywany przez innego reżysera, który synchronizuje muzykę z wystrzałem fajerwerków oraz pokazem świetlnym.