Elka, siostra essy
Elka, siostra essy. I tu wcale nie chodzi o pitos. Objaśniamy nowe słowa
W krótkim filmie opublikowanym w sieci młody chłopak rozstaje się z nauką przed przerwą w zajęciach. Tańczy przed budynkiem szkoły, trzymając nad głową palce ułożone w literę L. Nie jest to – dodajmy – symbol Legii Warszawa, choć jej kibice pozdrawiają się podobną elką, licząc na zwycięstwo swojego klubu. Bardziej przypomina już ten znak „L” z samochodów nauki jazdy, ostrzegający przed uczącym się kierowcą (od ang. learn). W tym nowym kontekście mamy jednak do czynienia z L jak loser (to po angielsku oznacza przegrywa), zaś po spolszczeniu – z L jak lamus. A wreszcie z całą serią słów, które ułatwiają posługiwanie się tym oznaczeniem w mowie i na piśmie: elka, eleczka, elunia itd. Trochę jak z różnymi odmianami popularnego słowa essa. Tyle że po przeciwnej stronie, bo jeśli „essa!” jest okrzykiem zwycięzcy, eleczka pozostaje symbolem pokonanego.
Choreografia eleczki prezentowana przez chłopca z YouTube powstała oryginalnie jako animacja w grze wideo „Fortnite”, skąd rozniosła się dalej. Ruchy tańca „Take the L” (dosł. „łap elkę”) zdarza się np. wykonywać na meczach jako formę cieszynki francuskiemu piłkarzowi Antoine’owi Griezmannowi. Jednak eleczka/elka popularna jest w pierwszej kolejności w społecznościach takich gier jak „Valorant”, gdzie średnia wieku jest niska, a słabszych próbuje się upokorzyć. Choć zdarza się, że ktoś ze starszych podchwyci wątek i kibicuje, np. w serwisie X, polskim siatkarzom w meczu z Włochami hasłem „Eleczka z makaroniarzami”. Bez trudu też znaleźć można młodocianych youtuberów o pseudonimach Elka lub Eleczka, którzy przedstawiają swoje marzenia: „Chciałbym mieć 1000 subów” (suby to subskrypcje), a na razie mają po 20.