Powszechnym ograniczeniem w postrzeganiu grillowanych warzyw, owoców czy grzybów jest traktowanie ich wyłącznie jako dodatku. Pieczarki, paprykę czy cukinię wrzucamy na ruszt najczęściej tylko po to, by służyły przy stole jako przekąski pomiędzy daniami głównymi. W pewnym sensie nie ma się czemu dziwić – grill to nadal święto mięsa, ale ja staram się to zmieniać i pokazywać, że jego brak nie równa się nudzie. Przeciwnie – zapewnia festiwal różnorodnych smaków, barw i aromatów.
Efektu odpowiednio zamarynowanych (lub nie) warzyw, owoców czy grzybów skwierczących na ruszcie nie da się uzyskać w piekarniku, na kuchence gazowej, czy nawet posiłkując się ręcznym palnikiem kuchennym. Tak, można go po części replikować techniką rodem z kuchni molekularnej: rozgrzaniem węgielków, polewaniem ich kropelkami tłuszczu i zamknięciem w naczyniu wypełnionym interesującymi nas składnikami – ale to nadal nie będzie to samo.
Odkrywając kolejny element układanki dzisiejszego przepisu, muszę powiedzieć, że wykorzystuję w nim warzywo, które nie jest w Polsce ani popularne, ani lubiane. A jakże niesłusznie! Bakłażan, bo o nim mowa, posiadający błyszczącą fioletową skórkę i jasny, miękki miąższ, jest według mnie warzywem niezrozumianym. Sprawdza się idealnie do grillowania, duszenia lub pieczenia. W zanadrzu mam kilka przepisów, które pozwalają trudną relację z tym warzywem zmienić: bakłażan krojony w miotełkę z grilla, roladki à la rybne czy dzisiejszą gwiazdę – baba ghanoush.
Pasta ta pochodzi z krajów arabskich (Liban, Syria, Egipt) – ale znana jest już chyba w większości świata – a swój oryginalny smak zawdzięcza pieczeniu bakłażanów nad żywym ogniem. Przybliżony efekt osiągniemy, przygotowując bakłażany w całości na ruszcie.