Na najnowszej płycie Kamila Pivota można znaleźć pomysł na biznes: produkcja łuków. „Jak zarabiać na łukach?/ Nie wiem, czeka mnie długa nauka” – rapuje autor. Ale w końcu przychodzi olśnienie: „Kupię kampanię na Facebooku/ Może tak łatwiej trafię do tych gości/ Którzy raczej nie mają jeszcze łuku/ A na klacie noszą kołczan prawilności”. Wraca tu tym samym motyw obecny w kulturze polskiego internetu i na polskich ulicach od dekady. Chodzi o torebkę, która choć zaprojektowana została do noszenia wokół pasa – stąd potoczne nazwy „nerka” i „biodrówka”, zastępujące angielską belt bag – w naszym klimacie, szczególnie latem, noszona bywa przepasana w poprzek tułowia na wzór kołczanu. Tyle że raczej z przodu, na piersiach. Przy czym wielkość logo producenta określa pozycję właściciela. Jak w utworze Szpaka sprzed siedmiu lat: „Kołczan najak mi przechodzi przez klatówę”. A skąd ta „prawilność”? Jest łącznikiem z twardym ulicznym etosem i słowiańskim rodowodem mody. Hasło „prawilny” polska gwara więzienna przejęła bowiem z rosyjskiego. Tam oznaczało „prawidłowy”, u nas: „godny szacunku”.
W internecie kołczan prawilności szybko doczekał się statusu memicznego. Od lat działa na Facebooku profil „Kołczan prawilności”, który uliczne bonusy płynące z noszenia tego akcesorium wylicza w punktach, jak w grach fabularnych: +10 do szacunku na ławeczce, +20 do ekwipunku. Na podobnej zasadzie zaczęto w pewnym momencie opisywać inne atrybuty polskiego ulicznika (w latach 90. z racji sportowego stroju nazwalibyśmy go dresiarzem). Dla pełni ironii zapisywano je wielkimi literami: Kaptur Ulicznego Mnicha (odpowiednio noszona bluza z kapturem), Osiedlowa Mikstura (można się tylko domyślić, że pobudzająca do walki), Rózga Prawilnego Wojownika itd.