„Zrób komuś dzień dobry”. Loesje kończy 40 lat, jej napisy są wszędzie. Kto za tym stoi?

„Kto decyduje co jest niemożliwe”. „Zrób komuś dzień dobry”. „Patrz przez okna nie Windowsy”. „Nie rozmawiaj z nieznajomymi bo jeszcze kogoś poznasz”. Na tego typu napisy można trafić, chodząc po mieście, są na chodnikach czy elewacjach budynków. Stoi za nimi Loesje, czyli kto?

Są na naklejkach, plakatach, w miejskiej przestrzeni. Zawsze bez przecinków, napisane taką samą czcionką i zawsze z podpisem „Loesje”. Są wynikiem pracy zbiorowej – powstały na warsztatach kreatywnego myślenia albo pracy indywidualnej. Ze strony internetowej Loesje każdy może pobrać szablon i używać za darmo, pod warunkiem że cel jest niekomercyjny. Tylko o co w tym wszystkim chodzi i kim są do czorta te Loesje?

Mimo zwodniczego dla polskiego ucha i oka „e” na końcu, nie jest to nijaka organizacja, a kobiece imię, i do tego holenderskie. Wymawia się je „Luszje”, ale można mówić też „Lusia”. Nazwisko zaś jest ukryte co najmniej tak dobrze jak prawdziwe dane Banksy’ego...

Loesje powstało jako projekt wspierający wolność słowa i wypowiedzi w holenderskim Arnhem 24 listopada 1983 r. Jak wspominają pionierzy tej akcji, impulsem była chęć okiełznania niepokoju, jaki wywoływała ówczesna sytuacja społeczno-polityczna, z żelazną kurtyną, zimną wojną i rosnącym zagrożeniem nuklearnym. U nas Kora śpiewała, że czeka na „wiatr, co rozgoni ciemne skłębione zasłony”, a po drugiej stronie „Lusia” pisała, że „świat jest na wyciągnięcie ręki” i że „woli wyprzedzić czasy”. Gdy padł mur berliński, inicjatywa sygnowana przez holenderską dziewczynę rozlała się na wschód Europy. W międzyczasie Loesje ujawniła swoją rodzinę sygnującą kolejne hasła: rodziców, dziadków, brata, ciocię Ritę, a także wietnamskiego kumpla, Nama. To on stworzył i podpisał na przykład takie hasło: „Kochaj Wietnamczycy jak oni Tobie”.

W Polsce pierwsze „lusiowe” hasła powstały już w 1989 r., ale dopiero kilka lat temu organizacja przeżyła u nas prawdziwy rozkwit.