Recenzja wystawy: „Umieranko”

Z pozoru jest coś absurdalnego w pokazywaniu, co trzydziestoparoletni artyści mają do powiedzenia (namalowania) na temat śmierci. Wszak to wiek, w którym raczej myśli się o miłości i innych emocjach targających wyrywającą się w świat duszą.

Z pozoru jest coś absurdalnego w pokazywaniu, co trzydziestoparoletni artyści mają do powiedzenia (namalowania) na temat śmierci. Wszak to wiek, w którym raczej myśli się o miłości i innych emocjach targających wyrywającą się w świat duszą. Mówiąc inaczej, Tanatos nie jest zasadniczo w tym pokoleniu doświadczeniem egzystencjalnym. Ale bywa intelektualnym czy socjologicznym. I kaliska wystawa świetnie to przedstawia. Począwszy od tytułu, który zaczerpnięto wprawdzie z poważnej etiudy filmowej Jana Jakuba Kolskiego, ale dziś brzmi jakoś tak hipstersko, jak „imprezka”. Młodzi się jeszcze śmierci nie boją, ale się jej przyglądają.

Umieranko, wystawa zbiorowa, Galeria Sztuki im. Jana Tarasina w Kaliszu, do 24 sierpnia