Recenzja wystawy: „Ruchy tektoniczne. O artystycznych symptomach transformacji”

Dawno nie miałem przyjemności obcowania z tyloma mało znanymi lub zgoła nieznanymi ciekawymi dziełami sztuki, które Banasiak wygrzebał z zakamarków zbiorowej niepamięci.

Ambitnego, intrygującego, ale i kontrowersyjnego zadania podjął się kurator wystawy Jakub Banasiak, który postanowił na nowo napisać – a właściwie pokazać – polską sztukę czasów przełomu. Te tytułowe płyty tektoniczne, które się ze sobą starły, to ustępujący socjalizm i nacierający kapitalizm. Przy tej okazji najchętniej mówiono dotychczas o dwóch wielkich artystycznych narracjach: o sztuce kontestującej polityczny porządek, sprzed 1989 r., oraz o sztuce krytycznej po tej dacie. Wystawa ten obraz poszerza, niuansuje, wzbogaca. Pokazuje nie tyle nagłą zmianę, co raczej wielowątkowy proces.

Ruchy tektoniczne. O artystycznych symptomach transformacji, Muzeum Sztuki ms1 w Łodzi, do 19 marca