Recenzja wystawy: „Rafał Olbiński”

Bajkowo-niebajkowa kwintesencja otaczającej nas rzeczywistości.

Wydaje się, że trudno o bardziej kosmopolityczne malarstwo niż to wychodzące spod pędzla Rafała Olbińskiego. Trzymając się uniwersaliów, łatwo zyskiwał na całym świecie miłośników swoich poetycko-symbolicznych wizji z kobietą w roli głównej. Zatem wchodzących na wystawę może zaskoczyć wyeksponowana deklaracja: „Nie zostaje się artystą na ziemi niczyjej, innymi słowy, żeby być kimś, trzeba być skądś. Urodziłem się w Kielcach”. I ta pierwsza w kraju retrospektywna, a przy tym ogromna (ponad 300 dzieł) wystawa jest powrotem Olbińskiego do owych kształtujących go miejsc i czasów młodości. Ale zaskoczeń jest więcej.

Rafał Olbiński, Muzeum Narodowe w Kielcach, do 31 października