Recenzja wystawy: „Rośliny i zwierzęta. Atlasy historii naturalnej w epoce Linneusza”

Ta wystawa stanowi manifestację wyśmienitego klasycznego graficznego warsztatu, precyzji, uważności, a główną emocją towarzyszącą oglądaniu prac jest podziw i zachwyt.

Dziś to raczej twórcy w swoich artystycznych projektach czerpią z osiągnięć wiedzy. Ale przez długie stulecia było odwrotnie, to nauka musiała korzystać z pomocy sztuki, by badania i odkrycia otrzymały wsparcie w odpowiednich ilustracjach, rysunkach, tablicach. O tym przypomina krakowska, imponująca wystawa. Zgromadzono 40 atlasów, 400 rycin i 90 wielkoformatowych plansz, często pokazywanych publicznie po raz pierwszy, a wiodących nas przez świat flory i fauny, zarówno tej nam najbliższej, wręcz przydomowej, jak i egzotycznej, podpatrzonej w dalekich krajach. Najstarsze prace pochodzą z pierwszej połowy XVII w., najnowsze z początków XIX w. 

Rośliny i zwierzęta. Atlasy historii naturalnej w epoce Linneusza, Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków, do 18 października