Cyganeria ze stocznią w tle

Recenzja spektaklu: „La Bohème”, reż. Romuald Wicza-Pokojski

3 grudnia 2024

„La Bohème”, reż. Romuald Wicza-Pokojski Krzysztof Mystkowski / KFP

„Cyganeria” jest w ostatnich czasach zwykle uwspółcześniana, bo przecież i dziś mamy ubogich młodych artystów, którzy razem wynajmują lokum i starają się działać każdy w swojej dziedzinie.

‚‚Cyganeria” jest w ostatnich czasach zwykle uwspółcześniana, bo przecież i dziś mamy ubogich młodych artystów, którzy razem wynajmują lokum i starają się działać każdy w swojej dziedzinie. Biedna Mimi już raczej nie umrze na suchoty, ale przecież może zapaść na jakąś inną chorobę (zdarzały się w tych nowych wersjach nawet narkomanki, ale to nie ten przypadek). Owe uwspółcześnione realizacje różnią się właściwie detalami. W gdańskim spektaklu, być może aby podkreślić jego gdańskość, w III akcie w tle widać sylwetki stoczniowych żurawi.

Giacomo Puccini, La Bohème, reż. Romuald Wicza-Pokojski, Gdańsk, Opera Bałtycka

Polityka 50.2024 (3493) z dnia 03.12.2024; Afisz. Premiery; s. 77

Oryginalny tytuł tekstu: "Cyganeria ze stocznią w tle"

Romuald Wicza-Pokojski

Dorota Szwarcman

Krytyczka muzyczna działu Kultura w „Polityce” (od 2002 r.). Absolwentka studiów kompozycji na warszawskiej uczelni muzycznej. Wcześniej pracowała w kwartalniku „Polish Music/Polnische Musik” (dziś nieistniejącym), „Gazecie Wyborczej” oraz „Wprost”. Publikowała także m.in. w „Ruchu Muzycznym”, „Midraszu”, „Tygodniku Powszechnym”, „Jazz Forum”. Autorka książek: „Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim” (PWM 2001) i „Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007” (Stentor 2007). Laureatka Nagrody Honorowej Związku Kompozytorów Polskich (2009) i odznaki „Zasłużony dla kultury polskiej”.